Nadat Boris 1 jaar is geworden, mochten we weer zwanger worden. De onzekerheid breekt weer aan, zijn we er wel aan toe? Boris kwam ook niet erg makkelijk, dus toch maar beginnen. In januari 2014 zijn we begonnen, in mei liep ik alweer in het ziekenhuis. Mijn menstruaties waren zo heftig, dat mijn huisarts me meteen weer doorstuurde. Er werd gedacht aan endometriose, deze keer aan mijn darmen. Mijn gynaecoloog vertelde om weer aan de pil te gaan, dit was in strijd met onze kinderwens. Om direct met de IUI te beginnen vond ik heftig, daarom een goede pijnbestrijding gekregen en onze keuze om een paar maanden actief bezig te zijn met onze kinderwens. Hopende op een natuurlijke zwangerschap. In augustus hield ik het niet meer vol, de menstruaties werden heftiger en de medicatie hielp niet echt. Daarom begonnen met de IUI, meteen weer zwanger. We waren ontzettend blij! Echter bij 5 weken zwangerschap, verloor ik ontzettend veel bloed. Om de 2 dagen echo's en bloedprikken. Eerst werd gedacht aan een miskraam, later leek het toch goed te gaan. Een hematoon was eerst enorm, later kleiner en bijna onzichtbaar op de echo's. Na de 12 weken echo waren de zorgen weg volgens de artsen, ik verloor nog steeds lichtjes bloed. Ik voelde me echt niet ok. Maar goed, de artsen zeggen het is goed, dus we gaan ervoor. 6 dagen na de 12 weken echo had ik een miskraam, alles ging eruit en het was 1 bloedbad. Ben opgenomen in het ziekenhuis, 's avonds mocht ik gelukkig weer naar huis. Ik bleef maar bloeden, met de controle bleek dat ik toch gecuretteerd moest worden. In totaal 2 maanden thuis geweest met ontzettende bloedarmoede, fors vitamine D tekort en veel bloedverlies.