Hallo daar meneer Rutte,

Hoi lieve lezer, een aantal weken geleden deelde ik hier mijn verhaal omtrent eiceldonatie. Waarom, aan wie, hoe en wat. Nu doet de wensmama haar verhaal! Lees hem hieronder.

Vorige week konden jullie lezen over mijn keuze om eventueel eicel donor te worden! Ik zal in deze blog toelichten wat mijn motivatie is om dit te gaan doen.

Het lekkere weer is (HELAAS) voorbij. Ik merk dat ik het dit jaar echt lastig vind dat de donkere dagen er weer aan komen. Sneller moe, wat sneller chagrijnig omdat het veel regent etc. Herkenbaar? Sommige mensen geven al direct toe aan het winterse weer, zo zag ik al diverse kerstbomen op Facebook voorbij komen?! Haha!

Ongeveer een jaar geleden kwam er in een mama groep op Facebook een topic voorbij over eiceldonatie. Iets wat meteen mijn interesse wekte, wat houdt het precies in, wanneer kom je daarvoor in aanmerking, hoe werkt het etc.

Oké, allereerst hoop ik met deze blog niemand voor het zere been te stoten. (Aangezien merendeel van de mensheid op internet dingen leest en interpreteert zoals hij/zij dat wil). Maar afijn dat gezegd te hebben... Ik wil het dus eventjes met jullie hebben over bewuste kinderloosheid. Maar voordat ik dat ga doen wil ik jullie even meenemen naar toen ik een kleine Annie was.

Hoi lieve volgers,

Vandaag is het zo ver, de scholen beginnen weer na een heerlijke zomervakantie. Wát heeft Ivy er weer veel zin in. En ik? Ik stiekem ook. Heerlijk om weer terug te komen in ons ‘normale’ ritme. 

Ik wil jullie graag mee terug in de tijd nemen. Naar toen ik een kleine Annie was. Als kind was ik een energiek meisje, vol levenslust. Buiten spelen was een grote hobby van mij. Dansen ook. Ik danste minimaal 2 keer in de week, en later nog meer. Jazz ballet, streetdance, hip hop en dat alles op vrij hoog niveau. Daarnaast deed ik windsurfen, snorkelen, duiken, paragaliden en besteedde ik mijn vrije zaterdag aan musical school. Niet allemaal tegelijk maar door de jaren heen.