Bedankt voor het lezen van mijn blogs! Het is over, deze 43ste blogs is mijn laatste, na bijna twee jaar heb ik besloten om te stoppen met het schrijven van blogs op Mamaplaats. Ik denk er zelfs aan om helemaal te stoppen met het schrijven van blogs. Met plezier heb ik op Mamaplaats geprobeerd mijn gedachten op papier te zetten en deze te vertalen in een blog, alleen hebben mijn gedachten er nu voor gezorgd dat dit hoofdstuk ten einde is gekomen. Het is tijd om een andere richting op te gaan.

Mijn bijnaam is het commentaarmannetje. Zo noemen de jongens mij weleens. Zij vinden dat ik altijd wel ergens commentaar op heb. Ik vind het aan de ene kant positief dat ze mij deze bijnaam hebben gegeven, maar aan de andere kant is er ook werk aan de winkel voor mij. Hebben de kids jouw ook een bijnaam gegeven? En hoe ervaar jij deze bijnaam?

Yes, ik ben gezond! Na een sportmedisch onderzoek vorige week donderdag heeft de arts aangegeven dat hij niets vreemd zag aan de manier hoe mijn hart reageerde in rust en bij inspanning. Ik ben opgelucht, de jongens zijn opgelucht, eigenlijk iedereen in mijn omgeving is opgelucht. Achteraf vraag ik mijzelf af of ik dat rare gevoel niet verbeeld heb. Verbeeld, omdat ik door de druk op mijn borst bang ben dat ik er niet meer ben voor de jongens. Ben jij ook weleens bang dat je er niet meer bent voor je kids?

Ik ben vandaag precies 40 jaar geworden! Met al die levensjaren op zak, loop ik natuurlijk over van de ideeën voor een mooie verjaardagsblog. Het maken van een keuze blijkt moeilijk, maar gelukkig heb ik twee mannetjes die mij het licht laten zien. De moeite die zij in mijn verjaardag hebben gestoken zorgt ervoor dat ook deze blog over de jongens gaat, wel gedeeltelijk natuurlijk ;-).

Een dagje alleen met je kind is zó waardevol en gezellig. Deze meivakantie zorgen mijn ex en ik ervoor dat ik een dagje alleen met Joshua ben en een dagje alleen met Diego. Een dag dat de grote broer of juist het kleine broertje even niet kan irriteren. We proberen dit iedere meivakantie en zomervakantie te doen. Zorgen jullie er ook voor dat je een dag één op één met je kind hebt?

Ik ben trots op de jongens. Trots dat ze luisteren naar de opvoedregels die ik ze opleg. Natuurlijk volgen ze de regels niet altijd op, maar in de meeste gevallen wel. En dat vind ik écht knap, want er zijn veel invloeden die ervoor zorgen dat ze van deze regels af kunnen wijken. Met al die invloeden vraag ik mij soms af waarom we kinderen op een bepaalde manier opvoeden. Hebben jullie dit ook weleens?