Wat een bijnaam papa!

Mijn bijnaam is het commentaarmannetje. Zo noemen de jongens mij weleens. Zij vinden dat ik altijd wel ergens commentaar op heb. Ik vind het aan de ene kant positief dat ze mij deze bijnaam hebben gegeven, maar aan de andere kant is er ook werk aan de winkel voor mij. Hebben de kids jouw ook een bijnaam gegeven? En hoe ervaar jij deze bijnaam?

Ik wil mij altijd verbeteren in mijn werk

Natuurlijk is commentaarmannetje niet écht positief te noemen. Mijn commentaar zorgt er weleens voor dat de jongens verdrietig zijn. Vaak heeft dit te maken dat goed soms niet goed genoeg is. De jongens vinden dat ik soms te veel van ze vraag. Als vader ben ik daarin waarschijnlijk niet de enige in. Bij mijzelf leg ik de lat op bepaalde vlakken hoog, ik probeer mij namelijk altijd  te verbeteren. Vooral in mijn werk leg ik de lat hoog en zoek ik ieder jaar wel een nieuw punt om mij in te verbeteren. Als zzp-er vind ik dat mijn klanten een vaardig persoon moeten krijgen. Ieder jaar stel ik mij daarom een verbeterdoel. Mijn doel voor dit jaar is het schrijven van een whitepaper in het Engels en deze te publiceren op het internet. Dit doel heb ik pas geleden gehaald. Aangezien het jaar nog lang is, ben ik geneigd om en een nieuw doel voor de rest van het jaar op te stellen.

Papa geef nou eens alleen complimenten

Wees gerust, voor de jongens stelde ik geen verbeterdoelen op. Daarentegen legde ik de lat voor de jongens misschien wel te hoog of legde ik de lat voor mijzelf te laag wat betreft het privé leven. Waar ik in mijn werk streng voor mijzelf was, moest ik privé misschien ook streng voor mijzelf zijn. Ik moest harder werken om niet dat commentaarmannetje  te zijn. De jongens deden namelijk altijd hun best en dan verdiende ze eigenlijk alleen complimenten. Een voorbeeld daarvan was judo. Als het niet beter ging, dan konden ze op dat moment niet beter. Ik moest dan hun complimenteren met het resultaat. Als het echt nodig was, dan moest ik hun op een later moment en op een andere manier verbeteren. In vele gevallen moest ik niets doen met de verbeterpunten, als de jongens er maar lol in hadden.

Ik stimuleer ze om te verbeteren, echt!

Al die negativiteit om de bijnaam commentaarmannetje en toch geef ik aan dat deze bijnaam misschien wel iets positiefs heeft. Houden deze positieve gedachten mij tegen om mijzelf te veranderen of zit er toch iets positiefs achter? Ik vind natuurlijk van wel. Het geven van commentaar geeft toch een mate van betrokkenheid aan, vind ik zelf dan. Ik ga met ze mee naar judowedstrijden en ik wil ze helpen om te winnen, ik help ze met hun huiswerk, leer ze hoe ze een huis moeten schoonmaken of hoe ze hun ronderecord kunnen verbeteren met karten. Ik vind dat mijn commentaar ze net die volgende stap doet zetten in hun ontwikkeling. Een stap die ze vooruit helpt, zonder dat ik ze uitscheld, sla of kleineer. Dat is mijn positieve inkijk in de bijnaam commentaartmannetje. Zien jullie ook deze positieve kant of zit ik alleen mijn gelijk te halen en heb ik het gewoon fout?

Ik denk echter wel dat ik beter moet leren wanneer wel commentaar te geven en vooral ook weet wanneer ik  het commentaar moet weg te laten. Dat wordt een zware kluif, dus mochten jullie nog tips hebben, dan lees ik ze graag...