Een ‘groot’ leeftijdsverschil tussen de kids is eigenlijk zo gek nog niet. Gaat de één naar school, is de andere lekker thuis. Komt de oudste van school, dan slaapt de kleinste. Full poule aandacht voor de kids afzonderlijk en s’avonds voor beiden gezamenlijk. Als je je handen vol hebt, kan de oudste een handje helpen. Moet ie wel een goed humeur hebben dan he?!. En de kleinste doet alles na wat de oudste doet. Zo leert Vesper snel zelfstandig worden en durft ze meer te ondernemen. Komt ook omdat mama weet dat het wel goedkomt. Was bij Senna, de eerste, wel anders. En als Senna nog wat ouder is, kan hij mooi oppassen. En zo nog veel meer voordelen. Zijn er ook nadelen? Eerlijk gezegd kan ik er nu geen bedenken. Ik snap niet waar ik mij een aantal jaren terug zo druk om heb gemaakt. Het was geen bewuste keuze. Vreselijk vond ik de gedachte dat er jaren tussen zouden zitten en nu denk ik: wat een genot, wat een heerlijkheid en vooral.. wat een enorme luxe! En dan ook nog een jongen en een meisje mogen krijgen. Nee echt, ik zou dit niet anders willen. Sterker nog, denk dat als ik de keuze wel had gehad, ik zeker had gekozen voor een ‘groot’ leeftijdsverschil

Oooh, waarom bestaan er nou luizen? Je weet wel, die kriebelbeestjes die je vies doen voelen en die ervoor zorgen dat je vingers overuren maken van al het gekrab. Ik dacht altijd dat ik er makkelijk vanaf kwam. Want ik was mijn haar én dat van mijn kids regelmatig. Maar no way dat dit zo werkt. Zodra je kids hebt en ze naar de crèche, BSO of school gaan, ben je vast een keer aan de beurt. Daar kun je donder op zeggen.

Hier loop ik dan. Met mijn kroost. In Spanje. De wereld aan het verkennen en vragen te beantwoorden als: ‘Mama, waarom praten Spanjolen altijd zo hard? Zijn ze altijd boos?’ Nee schat, ze praten gewoon hard. Daar houden ze van. ‘Mama, werken ze hier niet?’ Oh jawel, maar Spanjolen zijn veel buiten en lunchen ook vaak buiten de deur omdat ze tussen de middag altijd tig uur vrij zijn. Heerlijk om met kids de wereld over te reizen en te zien hoe zij de wereld beleven en ontdekken. Ik kijk nu al uit naar de volgende reis. Naar weer een mooi stukje aarde. Psst, in mijn bio vind je onze Andalusie roadtrip. Prima te doen met kids en uniek en bijzonder

‘Vesper, ga je mee naar buiten?’ Nee! ‘Zullen we even spelen?’ Nee! ‘Wil je rozijntjes?’ Nee! Kortom ik heb hele rustige dagen, want ze wil niks. Oh NEE! Niet dus. Zal de leeftijd wel zijn of een fase, of het weer. Of gewoon de tijd van het jaar. Maar wauw. Wat heeft deze dame een eigen wil. Klein temperamentvol hoopje mens. Olé! Mijn kleine spaanse schone is duidelijk aanwezig en is ons vuurwerk in deze donkere dagen. Maar net als het vuurwerk schitter je en ben je prachtig. Dat siert je. Knallend het nieuw jaar in. Ik kan niet wachten om alle nieuwe avonturen die ons te wachten staan met jou aan te gaan. Zo trots als pauw. Ook op je broer. Maar die durft niet meer naast je te staan (op de foto)

Wanneer je doorhebt dat je zusje meer eet en lust dan jij, jij het als een soort van strijd ziet en je daarom ook ineens van alles proeft en eet. Hierbij dus een ode aan Vesper. Bedankt dat je je broer laat inzien dat er nog meer op de wereld is dan alleen pasta, nasi, varkenshaas en nog eens pasta. Tegenwoordig zijn we fan van de @Naturnesbio potjes! Vesper eet biologisch en krijgt veel smaken en combi’s te proeven zoals zalm en pastinaak. Hier valt niet tegenaan te koken... Van de week proefde Senna het ook en was hij ineens ook fan. Of wilde hij de strijd winnen met zijn zus..?