Na de spoedkeizersnede mocht ik hem snel een kusje geven en werd ons zoontje meteen meegenomen naar de neonatologie. Mijn man ging met hem mee. Ik moest braaf blijven liggen, want alles moest nog dichtgenaaid worden. Daarna werd ik naar de recovery gerold. Daar kon ik wat ‘rusten’, maar ik kon geen oog dichtdoen. Na alles wat er afgelopen nacht gebeurd was, draaiden mijn hersenen op volle kracht. Welke dag was het? Oh ja! Zaterdag. Normaal hadden we die dag een barbecue bij ons thuis met de familie. Hopelijk vinden ze het niet erg dat we dat moeten afblazen…

Sorry voor de lange tijdspanne tussen mijn vorige post en deze. Het leven met een baby…

In december 2021 besloten mijn man en ik dat we klaar waren om een kindje te verwelkomen. We hadden beide een stabiele job, waren 5 jaar samen waarvan een half jaartje getrouwd en mijn man werd net 30 jaar en voelde zijn klok al tikken. Ik ben zelf de oudste van 6 kinderen en hou enorm van kindjes maar ik weet dus ook hoeveel werk het is. Hij had nog nooit een luier verschoont. Maar hij is een schat van een man die veel helpt in het huishouden dus ik wist dat hij een behulpzame en zorgzame papa zou zijn. Ik zou hem de kneepjes van het vak wel leren.