Na wat probleempjes achter de pc (tja ict is niet mijn vak) was ik er even helemaal klaar mee. Het lukte me niet, (toendertijd misschien ook wel wat hormoontjes..) Maar daar is hij dan, de lang verwachte update!2 de kerstdag 2018: Ik app mijn beste vriendin; zie jij 2 streepjes? Ik wel, heel licht!Haar reactie: Zie jij twee streepjes ? MET HAAR EIGEN TEST. Omvallend van verbazing hebben wij 2de kerstdag tegelijkertijd een positieve test in handen. Oud en nieuw 2018: Proostend met jip en janneke bubbels, gezellig samen vierend en bestie, haar man en mijn man en onze kids (bijna allemaal in dezelfde leeftijd, oudsten schelen 3 maand, jongste 8 ! dagen) Verwonderend, verbijsterd en verwachtend. Augustus 2019: Drijvend in het buitenbad, afkoelend. Liggend in een pierebadje bij de kinderen chillen we met onze hoogzwangere buiken. Zo houden we het wel vol in deze warme zomer, heerlijk. Tot dat.. bestie haar bevalling begint. Appen, we houden contact. Bij mij nog alles rustig, 39 weken op dat moment. Het appen wordt minder en ik hoor niks meer. Ik moet zelf voor controle naar de verloskundige. Terwijl ik daar zit gaat haar telefoon. De stem aan de andere kant van de lijn begint: "Goedemiddag, ik wil u graag een overdracht doen van... " de verloskundige kijkt mij aan, wetend dat de naam die genoemd wordt mijn beste vriendin is en al verontschuldigend en lachend sprint ze de kamer uit. (ik doe demonstratief mijn vingers in de oren). Ze komt binnen, professioneel als altijd, maar iets zegt me dat alles goed gegaan is. Met een "ik wacht het telefoontje wel af..." gaan we verder met het consult. En dan volgt mijn bloeddruk... die bloeddruk die de hele zwangerschap netjes bleef.. behalve nu. Is het de spanning? Geen idee.. plassen in een bekertje.. al met al; ik wordt ingestuurd. Naar het ziekenhuis waar bestie net is bevallen. Ik maak een foto van het logo en app; ik kom er aan hoor!Bizar.. Ik lig aan de CTG begin van de afdeling, en bestie met haar prachtige dochter in de armen. Na alle onderzoeken wordt besloten dat ik de volgende dag wordt ingeleid. Ik mag van bestie even komen spieken en draag het kleine meisje in mijn armen terwijl ik een dikke buik voor mij heb. (vorige bevallingen was ik eerder, dus dat ze nu een dagje eerder beviel als mij kon ik ook eens ervaren hoe dat was.) We gingen terug naar huis, de kids bij oma (omdat ik al wat ontsluiting had en s nachts evt terug moest) Daar lig je dan, te wachten op je inleiding in de meest warme plaknacht ooit. Denkend aan morgen, je MOET rusten voor wat je te wachten staat... WARM.. WARMER... HEET.. ik moet eruit.. Bellen: is er plek en gaat het door? JAZEKER.We komen op de afdeling, mijn vliezen worden gebroken en dan is het wachten op spontane weeen. Mooi moment om eventjes cadeautjes te brengen bij mijn bestie. Nog voor ik bij de deur ben kan ik terug want vloedgolf aan vruchtwater lekte door. Dan ben ik er klaar voor; hoii, jij mag vandaag naar huis? hier, cadeautjes, gezellig gezellig!Nog geen wee, tijd voor ontbijtje na het kraambezoek. Er gebeurt niks.. Helaas aan de weeen opwekkers! Bestie en gezin komen afscheid nemen, zij mogen met ontslag, bij mij gaat het feest net beginnen...Ohja en als je dacht dat ik op de mega afdeling ver moest lopen om haar te bezoeken? Nee hoor... we lagen tegenover elkaar... haha. Wie verzint dat?! 

Dinsdag op woensdag nacht. Ik wordt midden in de nacht wakker en voel veel harde buiken en enkele lichte weeen. Niet zo sterk dat je zegt “dit gaat voor ontsluiting zorgen” maar wel dat je denkt dat je wel eens begonnen kon zijn met bevallen. Het hele huis in diepe slaap en ik ga op mijn gemak in bad. Ik zie het zelfs licht worden buiten, al liggend in bad. Zen en toch oncomfortabel, haha. Als de kinderen wakker worden red ik me ermee en laat ze filmpje kijken manlief moet even slaap uren maken vind ik. Er zit wel een begin-opbouw-na in de weeen als je begrijpt wat ik bedoel maar geen regelmaat. Die timer wordt je op den duur ook niet goed van. Tegen 08:00 uur bel ik de verloskundige. Het kunnen voorweeeen zijn denk ik steeds want het voelt net niet ... manlief, inmiddels ook wakker, wil liever dat ik bel en overleg. Oke, kids naar vriendin en gaan, want ze wil controleren of de weeen wat opleveren. Helaas... 0 cm het zijn echt voorweeen. Neem PCM, probeer te slapen, pak je rust. Dat doe ik dan maar. Ik slaap tussen die ellendige harde buiken bende door. Om 13:00 uur checkt verloskundige nogmaals omdat het aanhoud en manlief ver weg moet voor werk. Niks, hij kan gaan. Vals alarm... en dat bij baby drie... 

Want beloofd is beloofd ik zou jullie op de hoogte houden! Deze zwangerschap verloopt compleet anders dan bij de andere twee. Mijn hart stroomt over van liefde als ik zie hoe zuslief en broerlief wachten op hun -jawel- broertje! 

Een gedicht geschreven naar aanleiding van een stukje vrijwilligerswerk met ouderen..

Mijn blog gaat dit keer over in een gedicht.
Bedacht op een rustig moment in de nacht, terwijl onze peuter tussen ons in slaapt en met de kleine in mijn buik..
Hopelijk tot uw plezier;

Als ik een momentje research doe over bepaalde zwangerschapsdingen, kom ik er vaak uit met alleen maar meer vragen.
(vast herkenbaar) Het is heel veel invullen.. "bij mij ging het..." "bij truus ging het zo.."

Hallo Allemaal,