Het is begonnen!!! Of toch niet ?

Dinsdag op woensdag nacht. Ik wordt midden in de nacht wakker en voel veel harde buiken en enkele lichte weeen. Niet zo sterk dat je zegt “dit gaat voor ontsluiting zorgen” maar wel dat je denkt dat je wel eens begonnen kon zijn met bevallen. Het hele huis in diepe slaap en ik ga op mijn gemak in bad. Ik zie het zelfs licht worden buiten, al liggend in bad. Zen en toch oncomfortabel, haha. Als de kinderen wakker worden red ik me ermee en laat ze filmpje kijken manlief moet even slaap uren maken vind ik. Er zit wel een begin-opbouw-na in de weeen als je begrijpt wat ik bedoel maar geen regelmaat. Die timer wordt je op den duur ook niet goed van. Tegen 08:00 uur bel ik de verloskundige. Het kunnen voorweeeen zijn denk ik steeds want het voelt net niet ... manlief, inmiddels ook wakker, wil liever dat ik bel en overleg. Oke, kids naar vriendin en gaan, want ze wil controleren of de weeen wat opleveren. Helaas... 0 cm het zijn echt voorweeen. Neem PCM, probeer te slapen, pak je rust. Dat doe ik dan maar. Ik slaap tussen die ellendige harde buiken bende door. Om 13:00 uur checkt verloskundige nogmaals omdat het aanhoud en manlief ver weg moet voor werk. Niks, hij kan gaan. Vals alarm... en dat bij baby drie... 

“ je weet toch inmiddels hoe het voelt?! “

Weten jullie het nog? En er ook last van gehad?

Inmiddels bijna week verder kindje mag nog rustig even blijven groeien en zitten in mijn buik maar kan ook niet wachten je te zien hoor lief ventje!?