Op 18 november herdenken wij het overlijden van Kyan. Het is namelijk exact een maand geleden dat hij stilgeboren werd (lees mijn andere blogs). Wat een tragedie. Wat een pijn en verdriet. We herleven alles weer. We blijven erover praten en schrijven het van ons af, zodat we het misschien ergens toch een plekje kunnen geven. Maar oh, wat is ons huis (en hart) leeg.

Op 13 oktober 2023 veranderde onze realiteit in eentje waar je niet blij van wordt. Ik was 29+2 weken zwanger en kwam er toen bij de verloskundige achter dat zijn hartje gestopt wat met kloppen. Wat een enorme shock! 

De begrafenis is inmiddels achter de rug. Zo fijn om te zien dat onze dierbaren er waren om ons te steunen. Het was een hele zware dag, maar tegelijkertijd wel precies zoals we het gewild hadden voor Kyan. Hij kreeg een waardig afscheid. 

In deel 1 en 2 lees je dat mijn baby's hartje ineens gestopt was en dat ik met 30 weken moest bevallen van hem. Tijdens deze bevalling scheurde mijn baarmoeder en moest ik met spoed geopereerd worden.

In deel 1 heb je gelezen dat ik nietsvermoedend naar de groei echo ging en dat ik toen te horen kreeg dat het hartje van mijn baby niet meer klopte. 2 dagen later zou ik ingeleid worden. 

Wij zijn de trotse ouders van Danny, die geboren is in 2020. Die bevalling heb ik als zeer traumatisch ervaren, omdat zijn hartslag flink daalde en hij uiteindelijk met een spoedkeizersnede ter wereld moest komen.