Ondertussen is Juna al bijna 1 jaar 😱. Al 1 jaar dat we mogen genieten van onze kleine meid. Het is ook wel al een pittig jaar geweest. Een jaar vol mooie, gelukkige momenten, maar ook met zorgen. 

Toen onze dochter op mijn buik gelegd werd dacht ik: 'daar is ze eindelijk! Dit is onze dochter!'. Ik had de tijd niet om haar vast te nemen of ze werd al van me weggenomen. De vroedvrouw zei: .we zullen haar eventjes meenemen om te onderzoeken want ze kreunt'. De kinderarts werd er bij geroepen. Dat eventjes werd wat langer dan eventjes. 

Toen ik 37+6 weken zwanger was moest ik op controle bij de gynaecoloog. Ik hield enorm veel vocht op (dit begon al aan 6 maanden zwangerschap), mijn bloeddruk was verhoogd en ik had eiwitten in mijn urine. De echo was ok maar de gynae wilde dat ik bloed liet nemen en indien dit niet ok was zou ik de vrijdag (2 dagen later) ingeleid worden wegens zwangerschapsvergiftiging. Mijn bloedwaarden waren niet helemaal ok maar de gynae wilde nog tot de dinsdag afwachten omdat ons meisje klein geschat werd. Ik moest mijn bloeddruk goed opvolgen en indien deze hoger was dan 15/9 moest ik me melden op de materneit. De maandag ben ik binnen gegaan met een bloeddruk van 16/10 en werd ik terug naar huis gestuurd door een andere gynaecoloog. De dinsdag ging ik terug op controle aan de monitor, bloedcontrole, urinecontrole,... En toen werd besloten dat ik me die nacht om 3u moest aanmelden om in te leiden.