Ik plaatste hier een paar dagen geleden een blog online met deze titel. Ik vind het echt oprecht jammer hoe vel mensen kunnen reageren. Ik plaats niet iets uit medelijden, maar om mij verhaal te doen, en dan is het heel erg jammer dat er mensen anonieme gemene reacties plaatsen!

Bijna 10 maanden oud 🌷 Het is bizar hoe snel het gaat voor mij gevoel heb ik wel dingen gemist , de eerste 2 maanden hebben we zo geleefd , verdriet maar ook angst gehad , te vroeg geboren , een stort bevalling van 45 min , na 2 wkn lekker naar huis en een week later zaten we op de ic en konden we alleen maar toekijken hoe Lars aan het vechten was voor zijn leven , maar ook Justin in het ziekenhuis lag , de angst om je kindje te verliezen het staat nog vers op me geheugen , en nog steeds als ik een ambulance zie denk ik terug aan die periode ,een kraamtijd had ik niet, genieten was het ook niet , zwanger zijn /bevallen het is niet altijd mooi zoals ze zeggen , vaak word dat niet gezien ,en als je dan 2x aan toe bijna je kindje bent verloren , eerst Levi door complicaties en toen Lars die zo ziek was, het gaat je niet allemaal in de koude kleren zitten , Maar ook het effect op je gezin maar ook als partners is enorm pittig geweest , ik gun niemand zoiets , ik vind het nog steeds lastig als ik filmpjes of dingetjes zie van ziekenhuizen , het doet me wat ,Maar ook hoeveel ik in die periode alleen heb moeten doormaken , omdat me man op dat moment in het buitenland zat voor ze werk en niet met een uurtje thuis was , het is vreselijk geweest die tijd , ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld als toen

Lieve Lars 

Van dinsdag op woensdagnacht werd je wakker voor je voeding , eenmaal naar je voeding merkte ik dat je heel benauwd en kortademig was ,me moeder gevoel zij dat er iets niet klopte en maakte ik me zorgen moet ik de hap bellen of wacht ik nog even, ik besloot te wachten en legde Lars naast me neer in bed zodat ik hem in de gaten kon houden…

Gepest.

Zoals jullie in mijn vorige blog konden lezen