Rs virus ic opname

Van dinsdag op woensdagnacht werd je wakker voor je voeding , eenmaal naar je voeding merkte ik dat je heel benauwd en kortademig was ,me moeder gevoel zij dat er iets niet klopte en maakte ik me zorgen moet ik de hap bellen of wacht ik nog even, ik besloot te wachten en legde Lars naast me neer in bed zodat ik hem in de gaten kon houden…

Woensdagochtend werden we wakker en hoorde ik dat je verkouden was en aan het hoesten was, ik starte onze ochtend op samen met de andere kids en bracht de kleine meid naar de peuterspeelzaal en bleef me moeder even  bij de andere kids..

 Eenmaal terug voelde het niet goed, je lag in de box en opgeven moment begon je helemaal rood aan te lopen vuurrood ik zij tegen mijn moeder als dit zo blijft ga ik de huisarts bellen me moeder zij ik zou niet wachten en nu bellen en dat deed ik..

Ik belde de huisarts en legde de situatie uit en gaf aan dat Lars prematuur is (33+5) maar kon pas half 4 terecht , ik maakte een filmpje van Lars en stuurde die naar mij schoonmoeder, ze zij of ik niet eventueel een kinderarts kon bellen en toen begonnen bij mij lampjes te branden ,de tweeling heeft eerst 2 wkn op de couveuse afdeling gelegen en zolang ik nog niet naar de kinderarts geweest was mocht ik hun bellen als er wat was en dat deed ik.

Ze gingen gelijk overleggen en zouden mij terug bellen, ik werd al vrij snel terug gebeld en gingen ze regelen dat ik bij de hap terecht kon.

Ik moest thuis nog het 1 en ander regelen waaronder oppas voor de kids , en zoë moest ook opgehaald worden bij de peuterspeelzaal in de tussentijd belde ik ook mijn man die zat voor zijn werk in Oostenrijk om hem te vertellen wat de situatie was..

Eenmaal op de hap werd Lars na gekeken en deden ze een test voor Corona en het Rs virus ook kwam er een kinderarts langs er werd het al snel duidelijk dat het waarschijnlijk om het RS virus ging en  wilde ze Lars opnemen , ik had al zo’n voorgevoel dat hij niet mee naar huis mocht maar stiekem had ik nog een stille hoop..

Lars zijn zuurstof gehalte was wat aan de lage kant waardoor hij aan het zuurstof moest , ik vond het best wel spannend worden en kregen we op een gegeven  moment de uitslag van de kweek en het was inderdaad het RS virus ,me schoonmoeder bleef woensdagavond  bij Lars slapen en ik ging met heel veel lood in me schoenen naar huis toe, want ik had thuis ook nog 3 kids Maar vond het enorm  moeilijk Lars achter te laten.  

De dag erna begon ik met me ochtend ritme en ging ik erna naar het ziekenhuis toe met Justin samen , en omdat ze een tweeling zijn wilde ze Justin toch ook even na kijken en deden ze bij hem ook een test, maar konden we er wel van uitgaan dat hij ook het Rs virus had want hij was ook al behoorlijk verkouden en niet vit, uit voorzorg werd hij ook opgenomen en lag de tweeling dus samen in het ziekenhuis gelukkig wel op de zelfde kamer 

De situatie van Lars werd slechter en kreeg hij een kapje waardoor die beter zuurstof kreeg dat gingen ze een uurtje proberen mocht dat niet beter gaan zou hij overgeplaatst worden naar Utrecht in het wkz kinderziekenhuis.

Ik besloot even gauw wat te eten in het restaurant ondanks ik eigelijk totaal geen trek had , maar ik moest ook even op dat moment voor mezelf zorgen ,

Toen ik terug ging naar de kamer en de kamer binnen kwam schrok ik me rot , ze stonden met 3 man om Lars zijn bedje heen en waren ze met hem bezig ik wist niet wat er gebeurd was, en voelde paniek ,ze gaven aan dat ze hem gingen klaarmaken voor transport zijn situatie was zo verslechterd dat hij zo snel mogelijk naar Utrecht moest ..

Ik was compleet overstuur en voelde angst  ik vroeg aan ze of hij het ging halen , en ze zeiden heel eerlijk tegen mij ik zou graag ja willen zeggen maar ik kan het je op dit moment niet zeggen 

De grond voelde ik onder me voeten vandaan, ik was nog maar 5 weken geleden bevallen ga ik nu mij zoontje kwijt raken , ik was enorm bang totaal overstuur belde ik mij man op of die zo snel mogelijk naar huis kon komen , we wachten op de ambulance en kon ik waarschijnlijk mee maar dan moest ik Justin alleen achter laten waardoor ik me schuldig naar hem toe ging voelen, maar zei de verpleging tegen mij dat ik dat absoluut niet moest doen maar dat ze mij begrepen, en uiteindelijk ging ik mee met de ambulance richting Utrecht  en reden we met 160 over de snelweg met toeters en bellen …

Eenmaal in Utrecht gingen we naar de ic afdeling ik wist niet wat ik zag ken je het programma de couveuse afdeling zo zag het er uit ,er stond onwijs veel personeel klaar en het enigste wat ik kon doen was toekijken hoe ze met Lars bezig waren, ik voelde emoties maar die probeerde ik weg te drukken ik wilde sterk blijven en zat alleen maar in me hoofd ik wil je niet verliezen ..

Ik kreeg een glaasje water van de verpleging en werd me uitgelegd wat ze gingen doen , ik voelde me op dat moment zo alleen ik wou dat hans bij me was maar die was op dat moment nog niet bij mij in het ziekenhuis..

De verpleging gaf aan dat we ons konden aanmelden voor het Ronald Mac Donalds huis en dat deed ik..inmiddels was me man thuis en die pakte gauw wat spullen voor ons om vervolgens ook richting Utrecht te komen ,het was een vreselijke dag..

Opeen gegeven  moment was mijn man ook in het ziekenhuis aangekomen ik was zo blij, want ik was niet meer alleen en konden we elkaar steunen, we liepen naar het Ronald Mac Donalds huis en kregen daar de sleutel van onze kamer, eenmaal op onze kamer belde we onze ouders ,en probeerde we daarna wat te gaan slapen maar dat lukte op dat moment niet want je leeft in angst en spanning hoe zal de nacht gaan en zouden we gebeld worden als de situatie verslechtert..

Vrijdag ochtend werden we wakker en belde we gelijk naar de afdeling maar de situatie van Lars was weer wat achteruit gegaan , wat stond ons te verwachten ik zij tegen mijn man ik heb geen tweeling kinderwagen gekocht om straks maar 1 kindje  in de kinderwagenbak te hebben. we gingen richting het ziekenhuis probeerde wat te eten in de kantine en wilde zo snel mogelijk naar Lars toe want de kinderarts kwam zo bij hem ..

De hele dag was de situatie spannend en afwachtend  het enigste wat we konden was bij Lars ze bedje zitten en heel hard duimen dat hij hier door ging komen, Justin lag nog in het andere ziekenhuis maar die gingen ze overplaatsen naar Utrecht zodat we de tweeling dicht bij elkaar hadden en ze hem goed in de gaten konden houden 

Vrijdagavond verslechterde de situatie van Lars en moest hij aan de beademing gelegd worden, wat waren we bang en overstuur we belde onze ouders op en die schrokken  behoorlijk het enigste wat ik maar door me hoofd heen had spoken is dat ik Lars niet wilde verliezen……

Word vervolgt….