De laatste week voor de zomervakantie staat in het teken van afsluiten. Afsluiten en afscheid nemen. Tijdelijk afscheid nemen van de juf, de school en de klasgenootjes, definitief afscheid nemen van groep drie, van de stagiaire en de meesters en juffen die niet terugkomen na de zomervakantie. Ik heb zelf nog niet zo stilgestaan bij het afscheid, totdat Dunya op een middag huilend uit school komt. “Wat is er gebeurd?” vraag ik bezorgd. “De kinderen van groep acht gaan weg!” huilt ze. Juist, de kinderen van groep acht. Wie horen daar ook alweer bij? “Ik ga ze zo missen!” snikt Dunya. Ach ja, afscheid nemen doet pijn, dat weten we al. En dat gaat bij achtste groepers altijd gepaard met emoties, die Dunya feilloos oppikt en overneemt. Ook al kent ze ze nauwelijks.