Ik heb de afgelopen jaren verschillende vormen liefde leren kennen. Nu het bijna valentijnsdag is, leek het mij wel mooi om hier bij stil te staan.

Met nog maar een week of 10 te gaan begint het nu wel tijd te worden om langzaamaan iets voor de baby te gaan voorbereiden. Daar waar ik bij zijn grote broer met 12 weken ging shoppen, denk ik nu alleen maar; we hebben alles al, alleen even van zolder halen.

Ik heb heel lang getwijfeld of ik er wel over zou schrijven. Op mijn vorige blog heb ik veel reacties gekregen.  Van ouders die het gevoel herkennen maar ook van mensen die vinden dat ik blij moet zijn dat het gezond is omdat het niet zo vanzelfsprekend is om een gezond kind te krijgen of überhaupt zwanger te mogen worden. Ik heb begrip voor beide kanten en ben ook zeker dankbaar, maar een gevoel is niet iets wat je kan sturen.

Mijn man en ik hadden het bij onze eerste date al over kinderen. Zo zeker waren wij er over dat die er op een dag zouden komen. Ook sprak ik me toen al uit over de dochter die ik zou krijgen, bij wie ik vlechtjes is het haar zou maken, lekker tutten en shoppen. Ik zag het helemaal voor me!