Het was dinsdag middag 29 november, op dinsdag middag ga ik altijd samen met mijn kindjes bij opa en oma eten. Ons zoontje is weer wat verkouden, mijn oma vertelt me dat het niet zo lekker klinkt en ik toch beter de dokter kan bellen. Zelf had ik er zeker ook al wel aangedacht, maar nu alweer? Vanaf oktober is hij al aan het kwakkelen met verkouden zijn… oké het klinkt nu inderdaad echt niet zo lekker. 
Dokter is gebeld en ik kan eind van de middag langs komen. Het is bijna tijd om naar de dokter te gaan ik haal mijn dochtertje uit bed en breng haar naar opa en oma, zodat ik rustig bij de dokter kan zitten. Onderweg vertelt ze dat haar broertje even naar de kinderdokter moet en ziekenhuis, ik vertel haar gelijk neee niet naar het ziekenhuis (gelukkig niet). 

Mijn zoontje “5 maanden” hoest verschrikkelijk, snotterig, continue overgeven als hij op zijn rug ligt en slaapt ondertussen al erg lang en heeft koorts! Ondertussen zitten we 20 min in de wachtkamer, mijn zoontje zit in de draagzak en slaapt nog steeds.. ergens voelde ik dit aankomen, het gaat gewoon niet goed zo erg was het vorige keer niet. 
Mijn zoontje word opgeroepen, eerst leg ik het uit.. en vertel ik nog daar zijn we weer.. maar gelukkig kijkt ze er niet raar van op. Na alles uitgelegd te hebben doe ik de draagzak rustig uit en word mijn zoontje knalrood suf wakker. Ik leg hem op de onderzoekstafel en vertel dat die beter een beetje kan zitten. Ja hoor gelijk geeft die alles terug, vandaar ook in de draagzak. Zijn temperatuur is 39,7 graden, veel te hoog! Alles word gecheckt ook zijn waardes, maar die zijn redelijk oké. De dokter vertrouwd het niet 100% en belt met de kinderarts.. ze hangt op met de kinderarts en vertelt me dat ik naar het ziekenhuis mag om hem te laten nakijken. Ergens voelde ik dit aankomen en heerste zoveel RS, zou mijn zoontje het dan toch ook hebben? Mijn dochtertje was van de week ook zo extreem verkouden (ziek). De dokter vertelt me dat ik niet hoeft te haasten, maar niet te lang moet wachten. Ik bedank haar, want ze heeft serieus naar ons geluisterd en goed haar werk gedaan! 

Ik bel gelijk mijn man die was nog aan het werk en ging daarna voetballen. Gelijk komt hij naar huis voor ons dochtertje. Nu haast ik me eerst snel naar huis, want ook al wist ik nog niet dat we werden opgenomen heb ik toch in een rap tempo een aantal dingen in de mombag gegooid. Ik vloog door het huis en probeerde echt de hoognodige dingen mee te pakken; “zoontjes Moonie beer”, wat schone kleertjes voor hem, dekentje, hydrofiele doek, luiertjes en doekjes. Voor mezelf opladers (telefoon was bijna leeg) iPad, 1 schoon setje kleding. Ondertussen had ik oma al gebeld en vertelt dat we door moesten naar het ziekenhuis SPH zelfs.. ik vertelde eerst langs huis te gaan om spullen te halen en dat ik daarna ons dochtertje een dikke knuffel kwam geven (haar tut, vanwege de situatie) en een dikke kus. Ik merkte dat oma schrok (logisch) en zei gelijk je moet niet te lang wachten ga nou maar gelijk ! Ik vertelde dat ik echt eerst nog mijn dochtertje een knuffel kwam brengen en vertellen dat ik door ging naar de kinderdokter. Dat beteuterde gezichtje, maar ik ging de hoek om en gelukkig was papa daar al gelijk om ons dochtertje op te vangen.

In het ziekenhuis

Een tijdje geleden postte ik hier op Mamaplaats een verhaal over mijn relatie met mijn moeder. 

Ons tweede kindje is geboren en hoe je het ook draait of keert de aandacht gaat veel naar de pasgeboren baby. Dit komt natuurlijk door de zorg; de kraamzorg die bij je in huis komt, verloskundige die controles komen doen, kraambezoek en omdat alles gewoon weer even nieuw is ook voor ons als ouders. 

De verpleegkundige komt de kamer binnen en legt me na een praatje aan de CTG. Na een tijdje komt ook de verloskundige van het ziekenhuis de kamer binnen en begint aan haar controles.. nog steeds wacht ik op papa, hopelijk komt hij zo!

Het is donderdag 16 juni als “gezinnentje nog van 3”  hebben we spontaan nog even de barbecue aangestoken, was super gezellig en een hete dag! Papa en mama(wij dus) hadden afgesproken om de dag er na vrijdag 17 juni nog is lekker samen kopje koffie te gaan doen op het terras als je grote zus bij de opvang was.

Misschien denk je er niet zo snel aan, maar onze kindjes die in Corona tijd zijn geboren hebben soms wat meer last van druktes en veel prikkels. 

Ontzettend blij mochten wij ons kindje verwachten met 39 weekjes op 10 april 2020. Onze dochter had een gewicht van 2335 gram en was 47 cm lang.

Als kind wilde ik altijd erg graag mama worden, maar zeker niet voor mijn 20e. Ik wilde graag klaar zijn met school, getrouwd zijn, vaste baan en een mooi huis. Nou dit is gelukkig allemaal gelukt !