Natuurlijk is het logisch dat we 8 uur slaap nodig hebben per nacht, dat gezonde voeding ons energie geeft en dat we voldoende moeten drinken. Als je moeder bent, zijn deze dingen -helaas- soms niet altijd realiseerbaar. Hierbij mijn tips die je altijd in de praktijk kan toepassen, zelfs als je een vreselijke nacht hebt gehad.

Je spot vlekjes op de huid van je kindje. Eerst één, dan nog een paar en voor je het weet besef je het. Het is tijd voor de lange gevreesde waterpokken. Ik heb dit blog geschreven omdat ik zelf niet goed wist waar ik moest beginnen en het hele internet af heb gezocht. Hopelijk kan ik zo ook andere mama’s mee helpen.

Anna is nu 15 maanden en zegt al een geruime tijd wat woordjes, maar sinds de laatste sprong lijkt ze echt meer te gaan praten. Ze brabbelt er op los en zegt soms echt al woordjes na die ze van ons hoort. Dat is natuurlijk vrij normaal voor deze leeftijd. Het enige uitzonderlijke is, is dat Anna drie talen hoort bij ons thuis: Nederlands, Italiaans en Engels.

Het was een taak die al even op mijn to-do list stond, maar steeds weer vooruit werd geschoven: het schoonmaken van de badspeeltjes. 

Elke maand was ik weer verdrietig als ik zag dat ik ongesteld geworden was. Ook al waren wij niet eens actief bezig om kinderen te proberen te krijgen, toch hoopte ik elke maand dat ik zwanger zou zijn. 

Ik was even helemaal in gedachten verzonken terwijl ik de hond aan het uitlaten was. Zo moest ik er aan denken hoe de situatie was geweest als ik een kind had gekregen met mijn ex. Iets waar wij in de laatste negen maanden van onze relatie erg voor open stonden. Tot bij mij het besef kwam dat wij het samen niet zouden gaan redden als ouders en ik dit niet wilde voor mijn toekomstige kind(eren). Zeker aangezien wij beide uit gebroken gezinnen komen. Het ding dat tijdens de wandeling door mijn hoofd ging was het feit dat wij - als we een kind zouden hebben en uit elkaar zouden zijn gegaan - het gezag zouden moeten delen. Dit zou betekenen dat wij ons kind elke week naar elkaar toe zouden moeten brengen en dat we 1,5 uur per keer moeten rijden (45 minuten heen en 45 minuten terug). Ik was er gewoon even over na aan het denken hoe lastig dat zou zijn geweest en wat ben ik blij dat dat niet het geval is.

In de zwangerschapscursus die ik gevolgd had, leerde ik dat je tijdens de bevalling in de ‘groene cirkel’ moest proberen te blijven. Dit houdt in dat je lichaam oxytocine aanmaakt als je ontspannen bent, waardoor je krachtige weeën krijgt en endorfine vrijkomt, een stofje dat zorgt voor minder pijn. Het is belangrijk om vooral niet in de ‘rode cirkel’ te komen. Door stress maakt je lichaam adrenaline aan, waardoor de weeën ineffectief kunnen zijn of zelfs kunnen stoppen. Misschien bleef ik tijdens mijn bevalling iets té goed in die groene cirkel, want het ging zó snel, dat er geen tijd meer was voor een ruggenprik.

“Mijn kind is mislukt”. Die gedachte ging door mijn hoofd. De gedachte is met een knipoog en een lach, want natuurlijk is ze nooit mislukt. Maar in de mix van onze genen is er toch ergens iets “mis” gegaan.

Ik was toentertijd 11 weken zwanger. Net voordat we vetrokken hadden we de termijnecho gehad en alles zag er goed uit. We waren dan ook helemaal in de wolken tijdens onze vakantie in Italië. Maar zoals in het eerste trimester kenmerkend is, had ik last van misselijkheid. Niet per se misselijkheid zoals je het bedenkt, maar op de manier dat ik een soort hongeraanvallen had en als ik niet op tijd at, ik moest overgeven. Daar kun je natuurlijk rekening mee houden, maar het probleem was dat ik totaal geen eetlust had. Ik wist elke keer weer niet wat ik toch weer moest eten.