Opstaan was nog nooit zo makkelijk. Nu ben ik sowieso een "rise and shine" type, waar P nogal de boze stiefmoeder van Assepoester is rond dat tijdstip. Iedere ochtend kijk ik er dus opnieuw naar uit om weer de pil te mogen nemen. Nog maar een dikke maand, 6 weken, 40 dagen.... Hoe je het ook benoemt, het komt steeds dichterbij. En nee, het is niet het geval dat we dan op vakantie gaan. Een vele mooiere reis wordt dit, een reis van ten minste negen maanden! Of we na die 40 dagen meteen op het vliegtuig mogen stappen is nog maar de vraag. Als ik zo rond snuffel op Mamaplaats, lees ik dat het toch vaak voorkomt dat je minimaal een jaar aan het proberen bent. Dan heb ik het nog niet over die schrijnende gevallen, dat zijn de blogs die ik met tranen en een tissue lees. Ik hoop zo dat dit ons bespaard blijft, maar dat hebben we niet zelf voor het zeggen. Dan lukte het namelijk bij iedereen bij de eerste poging. Hoe mooi zou dat zijn!