In spanning gingen de 10 dagen voorbij ik praatte er wel met collega’s over en met familie leden dat luchtte wel op maar toch op een of andere manier houd je een soort van hoop maar eigenlijk wisten wij toch het antwoord al, mijn eigen gevoel klopte helaas.

waar zal ik eens beginnen..

Hier waren we weer met een nieuwe blog!

Pff de titel zegt het al ik ben zo trots op jou kleine grote man!, je gaat ineens heel hard van vorige week eerst x kruipen naar hele dag kruipen en niks anders willen! want voorheen wilde je er absoluut niks van weten op je buik liggen vond je vreselijk eigenlijk als baby al en rollen deed je zelfde, maar nu vind je het leukste wat er is vooral als er een deur open gaat vind je erg leuk om er heen te gaan en kijken wat daar is. En lopen als een malle vooral als mama je vasthoud aan je handjes geweldig vind je het en we helpen je met alle liefde om de grote stappen van jou samen met jou te maken. Achter de loopkar staan en wat stapjes zetten gaat ook super goed! En zodra de buiten deur open is naar de tuin kruip je als een malle er naar toe buiten spelen doe je het liefste! Voornamelijk de kleine dingetje op de grond bekijken en even in je mond stoppen en mama dan neee bahbah roepen😂

Gister was dan mijn laatste creatieve therapie sessie, de dag ervoor zei ik nog tegen mijn collage aaah ik heb er helemaal geen zin in maar eenmaal daar zit het dan toch altijd weer goed. Ik zei zo hoeveel weken moet je nog want ze is zwanger heel leuk! Nog een 12 weken ik zei oh dacht minder omdat het zo aan de voorkant draagt, we gingen zitten ze vroeg hoe het ging en ik vertelde dat ik heel moe was want al 2 weken of langer hebben we gebroken nachten en dan soms 3x er uit soms meer en dat breekt me nu op! Ze zei ik zie dat het je wat doet ik zei dat klopt ik voel dat ik weer in het donker tast met wat het zou kunnen zijn bij Vinz waarom ie niet doorslaapt of hij pijn heeft etc noem maar op ik heb er geen grip op en dat vind ik lastig en dat mensen advies geven heb ik ook wel gehad. Ze bedoelen het goed maar soms heb je daar even geen zin in. Ze zei je vind het lastig dat je in het duister tast en geen handvaten hebt of krijgt, ik zei dat dat wel klopte indd. Ze vroeg ook of ik moeite had met dat zei zwanger was ik zei dat ik er geen moeite mee had maar soms wel verdrietig word dat ik niet verder ben gekomen dan de 30 weken ik heb niet normaal verlof gehad niks ging normaal en dat vind ik nog erg moeilijk ook al gun ik het mezelf zo nog eens mee te maken waneer we er klaar voor zijn en het gegund is. Ze vond het heel mooi dat ik zei dat ik het mezelf wel heel erg gunde en er wel positief naar uitzag. We gingen dan deze laatste sessie aan de slag met ecoline op een groot wit papier eerst nat maken en daarna druppels er op laten vallen ze liet me eerst even daarna kreeg ik de opdracht om het met ogen dicht te doen dit vond ik wel een beetje gek en ik dacht echt ojee maar dan heb ik geen controle op hoe het word en of het mooi word dat was precies een beetje de uitdaging deze keer even buiten mijn conford zone gaan en eens niet controle te kunnen hebben over iets. Na dat alles klaar was het papier verformmelen en en weer open vouwen. Einde van de sessie knipte ik het mooiste gedeelde uit van het ecoline kunstwerk en moest er iets opschrijven een quote of iets positiefs. Toen was eigenlijk het einde daar de allerlaatste sessie ik vond toch moeilijker dan ik dacht in mijn hooft zei ik gewoon doei tot nooit meer maar eigenlijk in mijn hart vond ik het heeeel zwaar want nu komt alles op mijzelf aan en moet ik het zelf doen. En heb ik niet zn luisterend oor als dat zei was wat was zei goed zeg voor mij! Ze zei je hebt het er moeilijk mee he ik zei ja vind het erg lastig afscheid nemen omdat je altijd de enige was die mij echt kenden en mij steunde en me echt snapte. Ze gunde me rust en een luisterend oor ik grapte oke nu ga ik echt anders word het zwaarder ik zei tegen haar dat ze moest genieten van de zwangerschap en zei gedag.

Vandaag donderdag moest ik weer naar therapie ik ging weer vol goede moed ernaar toe, want het einde is in zicht of toch niet?

Al weken deed ik de avond routine met Vinz alleen, papa was elke avond in het huis aan het klussen anders konden we niet op tijd over in het nieuwe huis. Gelukkig sliep je al een tijdje door tot dat een week voor het verhuizen ineens kwam je om 23:00 weer voor een fles en dan om 04:30 ook weer voor een fles! En dan dronk je hem echt bijna leeg ook. Terwijl daar voor kreeg je hem om 19:00 de laatste en sliep je tot een uurtje of half 7 en danweer de ochtend fles, dus dit is echt wel even aanpoten en moe zijn want daarnaast doe ik onze spullen inpakken en klaar zetten voor de verhuizing.

Even een kleine update van mij zelf en hoe het gaat met de verbouwing van ons huis.