Slechte 13 weken echo en weer UMCG

Nou daar was ik weer naar langere tijd geleden na de miskraam waren we even on hold maar wilden we toch alsnog graag proberen voor een tweede kindje al snel was ik weer zwanger wat zijn wij bofbipsen zeg waren wij. Maar ook deze keer ging het natuurlijk niet van zn lijeen dakje bij ons, na de eerste echo’s met een mooi kindje en kloppend hartje gehoord en gezien te hebben kwam daar de 13 weken echo bij de verloskundige hier in sneek. Alles was goed en ze duimden mee op een goeie zwangerschap vanwege mijn vroeggeboorte van vinz en de veel hobbels erna. Helaas een week later toch niet positief nieuws. Ze vertelde aan de telefoon dat er vergrote hersenkamers waren te zien en te veel vocht er in en te kleine hersenen. We kregen een doorverwijzing naar Umcg de grond zakte weer onder onze voeten weg.Daar gingen we met lood in onze schoenen naar de afspraak in het UMCG. Ik kwam zo beroerd uit de auto dat we snel naar de afdeling gingen, daar hadden we een echo van een uur. Ze vertelde over wat ze allemaal zag indd veel vocht en te kleine hersenen wat de conclusie was waterhoofd ook zat ze wittere darmen en puntjes op de lever. Ik moest toch nog een inwendige echo helaas dus moesten we even rondje lopen en gaan plassen de moed zakte in mn schoenen zoveel verdriet waarom gaat het nu weer niet goed bij ons. Dikke tranen rolde over mijn wangen. Ik had het idee dat het bij alles en iedereen het gras groener en mooier was qua zwangerschap. Natuurlijk weet ik dat dat echt niet is maar zo voelde het gewoon. Na de echo gingen we met veel boekjes en info naar huis en spraken we over diverse onderwerpen wat als en hoe verder. Ik zal even doorspoelen verder in de tijd na deze afspraak volgende nog 1 echo afspraak deze was totaal anders hadden het idee wat we kregen van de artsen dat het ook nog weleens goed kon gaan komen ze vertelde de 2e keer dat het 2 kanten op kon gaan of de goede of de slechte. We ondergingen de vruchtwaterpunctie ik vond de prik niet erg vervelend dat was zo klaar de kleine meid want jaaa we krijgen een meisje!  Die kleine ging dus bij de naald zitten dus de eigenwijsje moest aan de kant dus even geduld hebben na de punctie hoorden we haar hartje nog even zodat we konden zien dat het goed was gegaan. We hebben de artsen bedankt en gingen nu bloedprikken voor genetisch onderzoek zodat we alles wat we nu kunnen doen voor haar kunnen uitsluiten. Eenmaal dat gedaan gingen we naar huis een dag voor Vinz zn verjaardag kregen we al uitslag van de punctie het was positief dus er zijn geen downsyndroom/patua/edwardsyndroom uitgekomen wauw wat een nieuws toen groeide het vertrouwen in de baby nog meer. De laatste onderzoek werd ik 1 week geleden nog over gebeld ook uit het genetisch onderzoek is niks gekomen. Wat zijn we blij maar ook nu zitten we in onzekerheid nog steeds tot dat we de 20 weken echo hebben gehad dan weten we meer. Wat een rollercoaster maken we weer mee zeg jeetje had het totaal anders verwacht deze keer maar niets is minder waar nu zit je met onbeandwoorde vragen en onzeker toekomst want kan het kindje gezond geboren worden of komt er alsnog iets achter weg hoe is het met het hoofdje en hoe gaat het ontwikkelen. Ik hoop dat we volgende week meer duidelijkheid krijgen. Tot de volgende blog