Positieve test & Naar onderbuikgevoel.

waar zal ik eens beginnen..

8 augustus moest ik allang ongesteld worden, iets in mij zei dat ik een testje moest doen ik had nog wat liggen dus zo gezegd zo gedaan, even wachten en ik zag een licht streepje OMG positief waauw ik wist even niet wat ik er van moest denken het was eerder dan we wilden maar wel gelijk al wel gewenst door ons al moesten we eventjes landen. Een paar dagen gewacht heb ik toch de huisarts gebeld want er was bij mijn vorige zwangerschap verteld als er weer een zwangerschap zou komen gelijk vanaf 4 weken ascal bloedverdunner hebben, dit vanwege mijn vorige zwangerschap extreme groei achterstand en pre-eclampsie. 

Huisarts vond het erg vroeg en zei dat ik bij het ziekenhuis moest zijn, dus ik daarheen bellen en uitleggen moesten ze een verwijsbrief hebben dus hup weer huisarts bellen die zou het regelen, einde van de dag kon ik een afspraak maken bij het ziekenhuis voor halverwege september nou dat is dus veel te laat als ik aan medicijnen zou moeten dus weer bellen uiteindelijk 25 augustus kon ik een echo laten maken en dan horen we verder.

In spanning afwachten met mij ging het goed savonds en overdag wat last van mn buik als ik te veel deed en af en toe hooftpijn verder voelde ik me top wel heel anders als mijn eerste zwangerschap. Maar goed het kan elke keer anders zijn toch zij mijn buikgevoel dat het niet helemaal goed zat.

25 augustus ons zoontje en mijn vriend gingen mee even wachten in de wachtkamer en toen mochten we ze vroeg hoever ik was ik zei morgen 7 weken, dus na even gekletst te hebben kon ik gaan liggen en kreeg ik eerst een echo uitwendig hier kon ze niet goed zien dus toen inwendig ik vond het een beetje naar voelen, ik keek bewust niet echt naar het beeld want vertrouwde het niet. Ze zei ik zie alleen een vruchtzak van 1cm en dooier. Dus toen had ik al paniek en deed heel snel mn kleren weer aan ik wilde weg hier en snel, de tranen die rolden al over mn wangen. We gingen nog even zitten ze zij het kan of zijn dat je heeeeel vroeg bent of dat het een miskraam word, en ik vertelde over dat het al heel anders voelde dan mn eerst zwangerschap en dat ik al niet zn goed gevoel er bij had, mijn eigen gevoel had al die weken al gelijk het klopte niet. Uiteindelijk verdrietig naar huis we gingen er vanuit dat het slecht zou gaan en dat ik een miskraam zou krijgen want ik ken mn lichaam goed genoeg. Neergeslagen en verdrietig gingen we naar huis toe.

Word vervolgt…. Helaas niet een goed einde

Leestip: "De kleine had het niet fijn meer.."