Lijstjes. Iedereen heeft vast in zijn leven wel minimaal 1 lijstje gemaakt. Maar veel van ons is continu bezig met lijstjes. Lijstjes voor dingen die aangeschaft moeten worden. Lijstjes van dingen die gebeuren moeten of die je juist graag wilt doen. Verlanglijstjes ;) Zelf heb ik natuurlijk ook heel veel lijstjes. Ik heb een lijstje van wat ik wekelijks moet doen, wat ik binnekort nog moet doen en wat er later nog moet gebeuren. Ook heb ik een lijstje van wat ik nog aan wil schaffen, eentje van de kleding die voor ons zoontje gehaald moet worden en nog vele checklists voor verschillende situaties, zoals bijvoorbeeld een grote schoonmaak.

Feline kam op een nieuwe TAG via Mandy van getestspeelgoed.nl en heeft hier zelf nog een vraag aan toegevoegd. 

Ik benzo boos dat ik gewoon even mijn hart moet luchten. Zelfs een spelletje dat voor ontspanning hoort te zorgen kan mij nu even niet op andere gedachten zetten. Vandaag kreeg ik een brief van mijn zorgverzekeraar. Het betrof een overzicht van mijn eigen risico met de daarbij behorende rekening. Dit ging om het restant eigen risico van 2015 en alvast een deel van dit jaar. Afgesloten met de mededeling dat dit bedrag van 360 euro begin van de volgende maand van onze rekening afgeschreven zal worden. Dat hakt erin! Dit soort brieven krijg je ook altijd in het weekend... 360 euro is voor mij op het moment dat ik werk heb een week loon! Momenteel is het voor mij bijna het bedrag dat ik per 2 weken ontvang. Mijn bloed begint te koken, want ik voel me misleid, opgelicht en bestolen.

We zijn op de helft van de dag en er is alweer heel wat gedaan. Beetje opgeruimd, beetje gegeten en wat sokken gesorteerd.Maar 5 verdwaalde sokken dit keer! En ondertussen heel veel gespeeld. Het is weer prachtig weer buiten dus had ik vanmiddag er wel graag even op uit gewild met ons zoontje. Hij lijkt zich alweer wat beter te voelen en een frisse neus kan nooit kwaad. Maar daar dacht hij anders over. Onze kleine dreumes had zin om een dutje te doen. Dus terwijl hij lekker in dromenland ligt begint mama ook weer te dromen. Te dromen over de tijd die niet stil staat en alles wat de toekomst nog brengen gaat.

Eigenlijk vieren wij geen valentijnsdag. Mijn vriend vind het onnodig geld uitgeverij en dat je niet zo'n dag nodig hebt om je liefde te uiten. Niet dat hij op andere dagen wel ineens superromantich is, maar dat zijn zijn argumenten. Zelf ben ik er wel vatbaar voor. Ook op 'normale' dagen koop ik wel vaak iets liefs voor mijn vriend, maar als alle winkels en recalmeblokken ineens roodgelkleurd zijn en je word doodgegooid met hatrjes en rozen kan ik mijzelf maar moeilijk bedwingen. Op zo'n moment komt er een stemmetje in mijn hoofd dat het sonde is als ik deze dag niet even extra laat merken hoeveel ik van mijn vriend en mijn zoontje houd. Ik had al koekjes in hartvorm gekocht en lekkere broodjes in hartvorm. De koekjes hebben valentijnsdag niet gehaald... Uiteindelijk zag onze valentijnsdag er als volgt uit:

Ja hoor. Hier is weer een blog over Facebook. Mede mogelijk gemaakt door de reaguursels op Facebook. Het shirt van het plaatje bij deze blog is trouwens het ontwerp van een fotograaf die in actie komt tegen internet negativiteit. Wie al die negatieve uitingen op internet ook zat is kan het logo kopieren en bijvoorbeeld op een t-shirt laten zetten. Of op een andere creatieve manier in een foto verwerken. Vervolgens plaats je dit op je facebook met de tekst #beniceorleave erbij.

Ons zoontje is nu sinds een paar weken begonnen met lopen. Hij stond al een tijdje best lang los, maar de eerste stapjes moesten we nog even op wachten. Hij vond het wel al heel leuk om aan de hand te lopen. Op een dag wilden we kijken of hij ook los zou durfen. Dus papa en mama gingen tegenover elkaar zitten en hij mocht dan van de een naar de ander lopen. Eerst zaten we zo dicht bij elkaar dat we elkaars handen nog beet konden pakken. Dit ging goed. Dus maakten we de afstand steeds wat groter. Ook goed! Wat waren we trots op ons mannetje! Vanaf dat moment heb ik hem als papa aan het werk was steeds vaker de ruimte gegeven om 'los' te lopen. Dat was best vermoeiend, want ik liep er dan achter als een soort persoonlijk vangnet. Nu een paar weken later is hij niet meer te houden. Als ik denk dat we even leuk met de blokken kunnen spelen, klautert hij in no time omhoog en begint te lopen. Inmiddels loopt hij dus ook zonder zijn persoonlijke vangnet. Alleen als hij bij scherpe hoeken in de buurt is zorg ik er wel voor dat ik klaar sta om te voorkomen dat hij binnenkort een ritje ziekenhuis mag meemaken. Het is echt heerlijk om te zien hoe zijn wereld ineens groter word! Hij lijkt soms net een klein aapje. Vooral als hij met zijn handjes omhoog loopt. Hij word steeds sneller en stabieler. Ik vind het nog steeds wel een beetje eng en ik durf hem zeker ook nog niet los te laten lopen als ik er niet bij ben. Daar dacht hij zelf laatst wel een beetje anders over. Ik had hem net een schone luier omgedaan. ot die dag liet ik hem dan altijd op zijn aankleedkussen liggen (op de grond), gaf hem een speeltje en dan kon ik snel de luier weggooien terwijl hij nog even bleef spelen. Dat doe ik nu dus niet meer! Ik liep terug naar de kamer en ineens komt die kleine donder daar aangewandeld! Hier schrok ik toch best wel van! Maar ook was ik super trots op hem dat hij zelf omhoog was geklommen en naar me toe kwam. Ik heb het papa ook vol trots verteld toen hij thuis kwam, ondanks dat ik weet dat papa dit ook wel eng zou vinden. Maar zelfs papa was trots! Wat wel grappig is is dat hij als hij aan de hand loopt hij op zijn tenen gaat lopen, terwijl als hij los loopt hij zijn voeten wel goed neerzet. In het begin waren we eigenlijk nog best wel bang dat hij ook een tenen loper zou worden net als zijn moeder. We hadden zelfs al met het idee gespeeld dat hij misschien de nieuwe Billy Eliot zou gaan worden. Maar gelukkig kan hij dus wel gewoon normaal lopen. Zelfs buiten met schoentjes aan gaat het al goed. 

Normaal gesproken post ik niet wee blogs tegelijk, maar dit moet ik even van me afschrijven... Ik ben haast bang om nu te gaan slapen. Bang om nachtmerries te krijgen. Er gaat van alles door me heen. Voornamelijk de gedachte dat ik mijn zoontje kwijt had kunnen zijn. Misschien vinden jullie het overdreven klinken, maar zo voelt het nu.

Gister was onze schoonmoeder weer bij ons op bezoek. Ze komt wel een paar keer per week, dus ons zoontje is al lekker aan haar gewend. Ze heeft hem even een tijdje vermaakt zodat mijn vriend en ik ook nog even wat dingen in huis konden doen. Zij doet soms echt de raarste dingen met hem, maar ze hebben zeker lol! Een van haar hobbies is om hem met zijn blote billetjes rond te laten kruipen of lopen. Dat dat niet altijd even handig is heeft ze ook al ervaren. Toen heeft ze wel zelf de troep opgeruimd. Zo is ze dan ook weer. Nadat hun zich lekker uitgeleefd hadden heb ik nog samen met mijn schoonmoeder de luier vervangen en zijn pyama aangetrokken. Schoonmoeder ging weer huiswaarts en onze dreumes vetrok lekker naar dromenland. Maar er was tijdens hun speeluurtje dus wel iets gebeurd wat niemand door heeft gehad.