Voor de nieuwjaarsbrief had ik het idee om op een canvas Lyaz z’n voet te zetten en daar dan een rendier van te maken. Thank god hadden we zo’n 4 stuks, want natuurlijk loopt het wel eens mis.. 

Ik weet het, het is even geleden dat ik het eerste deel van mijn bevallingsverhaal schreef. Maar drukke weken achter de rug en ik wil toch steeds mijn tijd nemen om een blog te schrijven. Niet zomaar ergens tussen de soep en de patatten... 

Zaterdag is het 1 jaar geleden.. zo gek om te weten dat ik hier vorig jaar op dit moment nog met een dikke buik rondliep.. Maar dus, zaterdag is het 1 jaar geleden dat ik 'smiddags iets voelde, wat me niet zo zeer onbekend voorkwam, omdat ik steeds zo'n pijn voelde tijdens mijn menstruatie. Maar toch vond ik het even spannend, zou het begonnen zijn? Is dit een milde wee? Toch kreeg ik een soort rust over mij, in tegenstelling dat ik dacht dat ik als een kip zonder kop zou beginnen rondlopen en meteen naar het ziekenhuis zou willen gaan, was ik de rust zelve en wachtte ik gewoon even af... Een dag dat een van de mooiste van mijn leven had moeten zijn.. niet dus, ik hou hier nog steeds een zure nasmaak aan over.

Vandaag gingen we voor de eerste keer, via een proeflesje, mee turnen in de kapoentjesgym in Herent.

Hey Bompa..

De voorbije jaren wanneer kerstmis dichterbij kwam, kreeg ik steeds een knoop in mijn maag. Nee echt, ik zag deze tijd altijd liever gaan dan komen... Een tijd waarin je zo geconfronteerd wordt met warmte, liefde, vrienden, feestjes. Ik had steeds het gevoel dat ik dingen miste. En in de tijd van kerstmis, ligt dat er nog eens vingerdik op. Ik vervloekte kerstmis, ik haatte het om pakjes te gaan komen (was hier ook altijd bijna te laat mee) en de hele avond voelde ik me zo leeg..