Weer bijna kerstmis..

De voorbije jaren wanneer kerstmis dichterbij kwam, kreeg ik steeds een knoop in mijn maag. Nee echt, ik zag deze tijd altijd liever gaan dan komen... Een tijd waarin je zo geconfronteerd wordt met warmte, liefde, vrienden, feestjes. Ik had steeds het gevoel dat ik dingen miste. En in de tijd van kerstmis, ligt dat er nog eens vingerdik op. Ik vervloekte kerstmis, ik haatte het om pakjes te gaan komen (was hier ook altijd bijna te laat mee) en de hele avond voelde ik me zo leeg.. 

MAAR.. dit jaar voelt anders. Voor het eerst in jaren kijk ik een beetje uit naar kerstmis, hebben we wel (heel) veel pakjes onder de boom, rarara voor wie... en voel ik me minder leeg... Dit allemaal door dat kleine mannetje. Die al mijn leegte opvult, waar ik mooie momenten mee heb, waardoor ik weet wie mijn echte vrienden zijn en waarmee het enkel grootser is geworden. Dit jaar kijk ik uit naar lekker eten samen met mijn mannetje, naar z'n gezichtje zien wanneer hij een van de zovele pakjes mag uitpakken, al denk ik dat hij misschien wel het inpakpapier interessanter zou kunnen vinden'. Nee dit jaar wordt de eerste mooie kerstmis. 

Het aftellen is begonnen, nog 2x slapen en mijn eerste mooie kerstmis is daar. Heerlijk samen zijn, heerlijk genieten van z'n gekke kuren. Ookal moet mijn vriendje vroeg in z'n bedje, ik weet dat ik zal genieten. Dat allemaal dankzij HEM. Voor het eerst kijk ik er een beetje naar uit.. Wie had dat ooit kunnen denken :)