Trots. Na een moeilijke tijd kan ik weer vooruit kijken. Met deze mannetjes naast mijn zijde weet ik zeker, het komt goed ❤️

World breastfeeding week!🤱🏼Ik kan deze week natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan zonder een #throwback naar deze mooie tijd. Iedereen die mij al een tijdje volgt of kent weet ik er ook trots op ben dat ik mijn jongens beide borstvoeding heb mogen geven. Er zit echter ook wel een minder leuke kant aan. Het vreet energie, is hardwerken, alleen jij kan de voedingen doen en dan hebben we het maar niet over het kolven of de moedermaffia. Borstvoeding geven gaat mij dan ook om datgene doen wat voor jou goed voelt om jouw kindje een goede start te geven. Hoe vaak heb ik bij Daan wel niet overwogen om te stoppen, af te bouwen en de fles te geven, om vervolgens wel weer koppig toch door te bijten. En dat deed ik niet omdat ik heel erg pro borstvoeding ben, nee omdat het voor mij goed voelde. Niet omdat het beter is dan flesvoeding of omdat mama’s die geen borstvoeding geven niet het beste voor hebben voor hun kindje(welke idioot heeft dat argument überhaupt bedacht?!🤯) nee, omdat ik ervan heb genoten en de jongens ook, en ohja ze groeiden er toevallig ook keihard op win-win. Dus ja ik ben trots en show het ook even, sorry voor de tiet in your face✌🏼

Je hoopt je kinderen van alles mee te geven maar wat ik ook hoopte om door te geven is mijn liefde voor boeken. Ik heb een verzameling boeken waar je u tegen zegt maar dat is nog niks in vergelijking met de verzameling kinderboeken die ik voor de jongens bij elkaar heb gesprokkeld. En niet alleen ik, ook mijn “boekentante” heeft er trouw aan bijgedragen. En door een van haar boeken is de liefde voor Gonnie en Gijsje in ons huis begonnen.

9 maanden in mijn buik gedragen en ook al 9 maanden buiten mijn buik dragen

Na weer een nacht van 4 uur slaap is er niks beters dan de knuffels en natte kusjes van deze twee spoken.

Gelukkig kunnen we ons nog prima vermaken!

Laten we voorop stellen dat ik weer 6 maanden met veel voldoening en liefde borstvoeding heb gegeven. Ik heb die slapeloze, plakkerige nachten en de theezakjes die ik eraan overhoud voor over maar dat het me, na een eerste geweldige borstvoedingsperiode, zou tegenvallen? Nee dat had ik nooit gedacht.

Elk jaar stellen wij onszelf in december een uitdaging. Kijken of we het kunnen, leven zonder de dingen die vanzelfsprekend zijn of juist minderen in wat we te vaak doen. Bewust worden van ons doen en laten. Het is een spel die een maand lang duurt. Kunnen we het of zullen we falen?

Wat fijn als ze nog baby zijn en nergens nog heen gaan. Perfect oefenmodel!😉