Via Mamaplaats Academy kreeg ik de kans om deel te nemen aan een cursus speciaal voor mama's, 'Seasons of Motherhood Circles' van Nieuwe Mama's, gemaakt door Evi Dekker-Weger. In deze blog een review van mijn bevindingen en een inkijkje in de cursus. 

Dat het verhaal over mijn miskraam meer dan 40.000 views en zoveel hartjes en reacties zou opleveren had ik echt niet verwacht. Wauw. Hartverwarmend, maar ook een beetje heartbreaking. Dat zoveel vrouwen dit al hebben meegemaakt en soms wel vijf keer.. Daar word ik even stil van. Het is nature's way, het is een krachtig iets wat je lijf kan, maar ook pijnlijk. Lichamelijk en geestelijk en ik vind echt dat dit soort ervaringen, traumatische ervaringen geen ondergeschoven kindje mogen zijn. Een miskraam heeft liefde, aandacht en zorg nodig. En dat begint bij jezelf: praat erover.

In deel I van mijn bevallingsverhaal 'Vruchtwater en confetti' kun je lezen hoe de start van mijn bevalling is gegaan. Het begon namelijk op de zondagavond na mijn babyshower. Die avond was het ook een retourtje ziekenhuis, aangezien mijn vliezen waren gebroken en de baby nog niet was ingedaald. De baby was ingedaald en de weeën begonnen langzaam op te komen. Ik was enthousiast, ik had er zin. Het ging gebeuren. Op maandag 3 september, de eerste dag van het nieuwe schooljaar, krijgt deze juf haar eerste kindje. Dat was te vroeg gejuicht, het is uiteindelijk 4 september geworden en in het ziekenhuis in plaats van thuis. Hoe dat zo gelopen is, lees je in deel II.

De eerste verjaardag van een kind is vaak een grote mijlpaal in het leven van ouders, maar het échte spelen komt daarna pas. Wat vindt je kind leuk en waar is het aan toe? Is het bijvoorbeeld helemaal gek van poppen, dino’s of buiten spelen? Dan is een gericht cadeau, geschikt voor de peuterleeftijd, het ultieme  cadeau. Cadeautjes zijn natuurlijk heel persoonlijk, maar dit zijn wat dingen die op het verlanglijstje van hummel staan.

Morgen is hummel jarig. Ze wordt twee jaar en de nostalgie is toegeslagen. De fotoboeken komen weer tevoorschijn en ik blader door de bladzijden met foto's waar ik trots met mijn dikke buik poseer. De tijd dat we nog met z'n tweetjes waren lijkt echt ver weg. We zijn ook maar kort echt met z'n tweetjes geweest, aangezien ik na twee maanden daten al zwanger werd. Ik schrijf mijn bevallingsverhaal in twee delen, aangezien het "officieel" ook twee dagen duurde voor ze er was. 

Een tweede kindje. Opeens was de wens daar, eerder dan verwacht. Het kwam eigenlijk door de eerste. Onze eerste is echt een 'lokbaby', ken je die term? Dat is dus een kind die goed eet, slaapt en ook nog eens heel lief en leuk is, waardoor je sneller denkt 'Schat, we nemen er nog eentje.'Zo'n kind is onze eerste dus, echt om op te vreten. Op een gegeven moment kwam het gesprek over een tweede en dat we het ontzettend leuk zouden vinden om haar grote zus te maken en er nog eentje bij te hebben. We hebben zelf ook allebei een jonger broertje, dus het voelde ook wel een beetje vanzelfsprekend om ons gezin uit te breiden, maar we dachten eigenlijk dat we dit gesprek pas over twee, drie jaar zouden hebben, maar omdat onze hummel zo lief met andere kinderen is, willen we dit ook voor haar nu al doen, zodat ze echt samen kunnen opgroeien en tijd met elkaar kunnen doorbrengen voordat zij alweer naar school gaat.

Schrijven over het moederschap voelt soms een beetje dubbel. Ik schrijf er graag over en kan er ook boeken over vol schrijven, maar soms vraag ik me wel eens af of de mensen zonder kinderen wel zitten te wachten op verhalen over mijn moederleven. Op mijn Instagram en op mijn website dehippehuisvrouw.com deel ik veel over persoonlijke ontwikkeling en de slow living-lifestyle, maar houd ik het moederleven een beetje achterwege. Toch mis ik een plek met alleen maar moeders, waar verhalen over kinderen, opvoeden, de liefde en het gezin gewaardeerd worden en een mooie plek krijgen. Ik heb de sprong genomen en toch besloten ook te gaan schrijven voor mamaplaats. Dus, hier ben ik dan.