Brief aan mijn kleine man
Een brief aan het kleine wondertje in mijn buik
Hé kleine man,
Hé kleine man,
Tweemaal droomde ik erover. Beide keren was ik aan het bevallen en beide keren beviel ik van hetzelfde geslacht. In één van die dromen keek ik zelfs tussen de beentjes en kon ik de geslachtsdelen zien.
Al jaren zeg ik dat als ik ooit zwanger ben, dat ik dan wil dat mijn kindjes thuis geboren worden. Fijn en geborgen in onze eigen omgeving met al onze eigen spulletjes om ons heen. Vooral ook na de bevalling gewoon al thuis zijn en niet nog die rit van en naar het ziekenhuis hoeven maken. Deze droom en wens viel helaas rond de 24 weken zwangerschap in duigen..
Het besef kwam al vroeg. Dit voelt niet zoals ik verwacht had. Mijn hele leven droomde ik van het krijgen van kinderen en had ik verwacht dat ik meteen verliefd zou zijn zodra ik wist dat er een klein mensje in mijn buik groeide. Maar waarom voelde ik dat dan niet zo?