1 jaar geleden
Brief aan mijn kleine man
Een brief aan het kleine wondertje in mijn buik
Nog even alleen jij en ik kleine man. Daarna kunnen we samen de wereld aan.
Hé kleine man,
Ongelofelijk dat we bijna aan het einde van dit eerste avontuur zijn. Negen maanden mocht ik je dicht bij me dragen. Wat een groei hebben wij samen doorgemaakt. Nog steeds vind ik het bijzonder hoe mijn gevoel de afgelopen maanden veranderd is. Waar ik eerst moeite had met een connectie maken, naar niet meer kunnen wegdenken dat jij voor altijd onderdeel zult zijn van mijn leven.
De liefde die ik voor je voel is nu al zo groot, ik kan me haast niet voorstellen dat dit alleen nog maar groter wordt. De afgelopen weken merk ik dat ik emotioneel word iedere keer als ik denk aan het moment dat ik je ga ontmoeten. Mijn kleine kindje, kleine mannetje, mijn zoon. Jaren heb ik van je gedroomd en nu is het bijna zo ver.
Ik heb niet bijzonder veel eigen wensen voor je. Ik hoop vooral dat wij als ouders je heel veel liefde en geluk kunnen laten ervaren. Dat je opgroeit tot een prachtig mens met hart voor andere mensen, dieren en natuur. Dat je je eigen dromen, kwaliteiten en passies leert kennen en deze achterna zal durven gaan. Dat wij je kunnen gidsen op je eigen pad in dit leven en dat je weet dat wij altijd voor je klaar staan om je aan te moedigen en op te vangen. Dat je voelt dat onze liefde onvoorwaardelijk is. Wie je ook bent of wat je ook wil worden. In onze ogen ben je altijd perfect.
Nog even kleintje. Dan begint ons tweede avontuur samen. Ons leven als gezin. Jij, je papa en ik. Dan kunnen we je zien, horen, ruiken, voelen. Dan zal ik je niet meer alleen voor mezelf hebben, maar ook moeten delen met anderen. Onze band zal niet alleen meer emotioneel zijn, maar ook fysieke vormen gaan aannemen. Dan kan ik leren kennen wie je bent.
Voor nu geniet ik nog even van de momenten tussen alleen jij en ik. Het gedraai en getrappel in mijn buik. Je hikjes en gefriemel. Gek dat het voelt alsof ik je ga missen straks, nu deze fase tot een einde komt. Het maakt me verdrietig en het doet een beetje pijn. Ik troost me met de gedachte dat het goed is zo. Dat je er klaar voor bent om deze wereld te leren kennen en ik dan alleen maar meer mag genieten van alles wat jou jou maakt.
Nog even alleen jij en ik kleine man. Daarna kunnen we samen de wereld aan. 🤍