1 jaar geleden
Wat voorafging - praktisch ipv magisch
Een terugblik op mijn zwangerschap, deel 1
Het besef kwam al vroeg. Dit voelt niet zoals ik verwacht had. Mijn hele leven droomde ik van het krijgen van kinderen en had ik verwacht dat ik meteen verliefd zou zijn zodra ik wist dat er een klein mensje in mijn buik groeide. Maar waarom voelde ik dat dan niet zo?
Zwangerschap was voor mij in het begin vooral heel praktisch.
Ik moet bekennen dat het anders is dan ik verwacht had. Waar ik dacht dat ik vanaf moment 1 op een roze wolk zou zitten en een emotionele connectie zou voelen, bleef deze voor mijn gevoel best lang uit. Zwangerschap was voor mij vooral heel praktisch in het begin. Wat moet ik allemaal doen en regelen, wat moeten we kopen en welke verloskundige en kraamzorg kiezen we. Daar kwam ook nog eens bij dat ik in het eerste trimester met een verhuizing en een nieuwe baan te maken kreeg. Die emotionele band die was er eigenlijk bijna niet en dit is toch iets waar ik me best even zorgen over gemaakt heb. Moeder worden is iets wat ik al zo lang wilde, waarom was ik dan niet zo blij als ik verwacht had?
Maar met de weken kwam de verbinding en vanaf week 17 merkte ik ook dat ik me zwanger en niet gewoon dik voelde. Inmiddels voelde ik de kleine ook al een tijdje schoppen, wat ook hielp met de emotionele band. Wennen aan mijn lichaam en aan de grote verandering die ons te wachten staat heeft blijkbaar gewoon wat tijd nodig gehad.
Tijd met goede en met slechte dagen. Dat is echt wel hoe ik mijn zwangerschap tot nu toe ervaar. Ondanks dat ik niet veel zwangerschapsklachten heb merk ik dat ik echt onderschat heb hoeveel energie het kost om zwanger te zijn. Als ik er nu over na denk heel logisch want HALLO ik ben een mens aan het maken! Gelukkig leerde ik steeds beter naar mijn lichaam luisteren en kwamen er steeds meer goede dagen, dan slechte. Maar oh die slechte dagen haha… Het was echt kiezen waar ik op een dag mijn energie voor gebruikte, dan ging het gelukkig goed.
Samen groeien we totdat jij er klaar voor bent om op deze wereld te komen.
En toen met 25 weken viel alles ineens op zijn plaats. Langzaam aan kwam alles samen. Zowel in ons huis als bij mij van binnen wat toen nog je huisje was. Ik voelde een soort rust over me heen komen. En voelde ineens heel sterk dat dit kleine mensje hier met en bij ons hoorde.