De chirurg zei: het duurt nog wel even hoor. Het kan pas 22 oktober.

Laatst vertelde Olivier dat hij in de pauze bij zijn vorige juf was gaan staan en ze had grapjes met hem gemaakt.

Af en toen voel ik me bijna schuldig dat ik niet werk...als ik luister naar de felle dames in de politiek:" Vrouwen zorg voor jezelf en doe iets met je studie etc..." of als ik een tijdschrift opensla  en lees over de perfecte vrouwen die een fulltime topbaan , 4 kinderen en een super sociaal leven hebben. Oja en nog een succesvolle man!

Voor ons huis is een soort langgerekte vijver..

Af en toe krijg ik het op mijn heupen..Dan zie ik opeens overal troep.  Nu ook..de laatste schooldag is geweest en er komen tassen vol schriften, pennen, tekeningen en andere prullaria tevoorschijn.

Moe, ik ben moe...vanmorgen lag ik in bed half slapend en half luisterend hoe mijn man de kinderen klaar maakte voor school en ondertussen voelde ik me ook nog schuldig dat ik zelf niet met ze aan tafel zat.

Ik kon zondagnacht niet slapen. De hele nacht was ik aan het bedenken wat ik komende week allemaal ging en kon doen..helemaal ongestoord, want de meivakantie zit er weer op, terug naar de structuur van het naar school gaan.. Het was voor mij voor het eerst 2 hele weken de kinderen om me heen, omdat Olivier ook net 4 is geworden en dus niet meer naar de Kies uitgelichte fotokinderopvang gaat. We hebben veel gezellige dingen gedaan en gelukkig ook nog mooi weer gehad, maar ik ben ook blij dat het er weer op zit. Ook Olivier gaat nu naar school, hij vindt het gelukkig leuk en deze mama is blij met de nieuw vergaarde uurtjes vrijheid.. Oke vanmorgen moest ik bijslapen, omdat ik dus de hele nacht had liggen draaien en denken, hihi. Toch voel ik me een beetje een vreemde eend in de bijt, vooral als ik reacties van andere moeders hoor van wie de jongste ook naar school gaat..helemaal sentimenteel omdat ze geen ukkepuk meer om zich heen hebben. Is het vreemd dat ik blij ben dat ik weer structureel tijd voor mezelf heb? Dat ik blij ben dat de vakantie over is? En dat ik toch ook altijd heel vrolijk mijn kinderen weer binnenhaal als ze uit school komen!

De cito-toets in groep 8 wordt inmiddels een veelbesproken en beladen toets. Toen ik ooit...zucht...de toets moest doen, had ik nog geen last van zenuwen, je deed het gewoon en dat was dat. Nu wordt er in de media al druk over gerept en vragen middelbare scholen minimumscores, alsof de mening van de leerkracht er niet meer toe doet.