11 jaar geleden
Big miss unperfect..
Moe, ik ben moe...vanmorgen lag ik in bed half slapend en half luisterend hoe mijn man de kinderen klaar maakte voor school en ondertussen voelde ik me ook nog schuldig dat ik zelf niet met ze aan tafel zat.
Het wil er vooral bij mezelf niet in dat ik niet zomaar zo moe ben en pijn heb, dat het niet voor niks is dat ik sinds een paar maanden niet meer werk.
Dat én werken én 2 kinderen opvoeden én het huishouden draaiende houden en ook nog sociaal zijn toch teveel is voor iemand met een chronische ziekte.
Ik heb SLE, ook wel bekend als lupus.
Maar ik vind dat geen excuus om minder dan perfect te zijn, ik heb toch niet voor niets gestudeerd, mijn kinderen moeten opgroeien tot gelukkige evenwichtige mensen en mijn agenda moet volgepland zijn.
Helaas gaat het de laatste tijd slechter met mijn gezondheid, dus is het toch eigenlijk wel tijd voor wat aanpassingen denk ik.
Vanmorgen ben ik bij mijn arts geweest en samen met een fysiotherapeut gaan ze zoeken naar een goed evenwicht in mijn leven. Voor mezelf zorgen, zodat ik ook voor mijn gezin kan zorgen.
Want dat is toch het belangrijkste en niet al die plaatjes in je hoofd van hoe het eruit zou moeten zien? Toch?
Anoniem
Bedankt voor jullie reacties, en fijn te lezen dat ik niet de enige ben. Mijn jongste is nu net 2 weken naar school, dus ik hoop dat dat ook een beetje rust brengt!
Stuiter
Ook herkenbaar voor mij! Een mama op bed met bekkeninstabiliteit al ruim een jaar! Het enige is wat ik je kan mee gegeven, wanneer je gezin draait, draait mama ook. Weliswaar met de beperkingen maar ik leg mijn prioriteit thuis. De rest komt later.
yvetje
Een heftig gevoel is dat! Erg herkenbaar voor mij, helaas :( Ik zelf heb Fibromyalgie en dat is ook één en al aanpassing in het dagelijks leven met 2 kindjes. Mijn zoontje van 6 zit op school en er zijn dagen bij dat ik blij ben dat ik hem zelf naar school kan brengen... Mijn dochtertje van 3 is dus nog thuis en die slokt de rest van mijn energie op (niet erg, maar tijd voor andere dingen zijn er niet) Ook bij mij is het de laatste maanden erger geworden en moeten er drastisch wat dingen veranderen. Het allemaal weten is makkelijk, maar het uitvoeren des te moeilijker. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je snel een balans zult vinden waar vooral jij, maar ook je man en je kinderen gelukkig mee kunnen zijn.