Voor de mensen die mij op instagram (@jungleusink) volgen, is het al lang geen verrassing meer. Mijn kind heeft een soort aangeboren afwijking, of beter gezegd talent om binnen enkele secondes, of misschien nog wel minder dan dat vies te worden. 

Eowyn is een vrolijke peuter. Klimt, rent, speelt, springt eet en drinkt. Ik heb nooit het vermoeden gehad dat zij anders of ‘gebrekkig’ was. Ze liep tegen ieder lantarenpaal op, struikelde over elke steen die net even niet helemaal vlak was en kroop nog net niet IN een boek of televisie. Toch heb ik mij nooit af gevraagd of zij wel goed kon kijken. Zij kon immers alles en liep precies volgens schema. Mijn ouders hebben wel regelmatig vragen gesteld, omdat zij in haar, mij herkende. Zelfs dat leek ik niet in te zien. Zelfs op die momenten dacht ik dat zij zich aanstelde, dat zij iets wilde zien wat er niet was. Mijn kind had de ogen van haar vader, prima mooi en goed werkend. Toch moesten wij een periode terug een aantal dingen bekijken, en kreeg zij een oogtest. 

Denk je even in, je hebt een positieve zwangerschap test, bent door het dolle heen, want dit kindje dat jij laat groeien, is precies het kindje waar je weken, maanden of misschien zelfs wel jaren op hebt gewacht. Met volle trots bel je je ouders, schoonouders misschien ook al je beste vriendinnen. Vervolgens bel je een verloskundige zodat zij kunnen gaan bepalen hoe groot het kindje is. En eigenlijk begint het daar al in kleine maten. De verloskundige meet en bekijkt je kindje  zover dat mogelijk is en kijkt naar het in het meest gunstige geval kloppende hart. Je bent een x aantal weken zwanger en kijkt uit naar de 20 weken echo. Er word dan gekeken of je kindje in top vorm is, of het netjes alle 10 de vingers heeft, een goede neus en of de lip dicht is. Veel mensen hebben daarvoor al de nipt test laten doen zodat als je kindje een chromosomale afwijking heeft dat al bekend is. 

Ik was 19 jaar oud, ik werkte hard bij een lokale supermarkt waar ik het enorm naar mijn zin had en ik ging elke dag naar school. Ik had absoluut het idee om cliniclown te worden en ik dan ook alles er aan om mijn opleiding te halen. Ik woonde samen met mijn toenmalig partner, en ik liep stage. Ik genoot van het leven en wist altijd dat ik moeder wilde worden. Ik had zelfs ook een droom van een mega groot gezin. Ik zou zelf veel kindjes krijgen, maar ik zou ook pleegzorg en adoptie kinderen doen. Ik wist dat ik een gouden toekomst voor mij had als ik alles had afgerond. 

Goed daar gaan we dan.