2017 werd toch nog niet helemaal mijn jaar. De start ging prima. Uitgekozen om een nieuwe opleiding te mogen gaan doen en na een sollicitatieronde van 6 (!) maanden aangenomen in een nieuwe functie. Yes we gaan het doen. Dat gaat een pittige tijd worden, maar ik kan het! En toen weer de twijfels. Dit keer niet aan het eetgedrag van mijn kinderen, niet aan mijn moedergevoelens, maar aan mijn partnergevoelens. Is dit het echt voor ons? Een gezinnetje van 4, waarvan de papa en de mama elke avond zo "gezellig" naast elkaar op de bank zitten. De kleine irritaties die niet meer weggaan en kleine ruzies worden, het liefdesleven dat op zijn kop ligt, is dit het echt?

Drie maanden heeft het geduurd dat ik weer een blog schrijf. Ben er duidelijk niet zo heel goed in. Maar leuk vind ik het wel. 

Mijn eerste blog, nog nooit gedaan. Zou ik dit kunnen? Eerst iets over ons gezin. Een papa een mama en 2 meiden, we zijn allemaal gezond en hebben het denk ik niet slecht. Maar toch schrijf ik. Waarom? Ik weet het eigenlijk niet. Misschien gewoon om te kijken of ik mijn gedachten een plaatsje kan geven, want er zit veel in mijn hoofd. Ben ik wel een goede moeder, doe ik genoeg in onze relatie, vind ik mijn werk leuk, zorg ik wel genoeg voor mezelf?