72 uur lag John in de wrap (het coolpakje) daarna werd hij langzaam opgewarmd dat gebeurde op maandag 2 april 2023. John heeft op 1 april voor het eerst bij mij gelegen . Tenminste op een kussen helemaal vast geplakt want alles moest op zijn plek blijven liggen. Dinsdag 3 april 2023 is John door de MRI scan gegaan om te kijken wat de schade was. Dit was een vreselijk spannende dag! We wisten natuurlijk in ons achterhoofd dat er iets goed fout was maar we bleven hopen, want dat doe je nou eenmaal als ouders,

31 maart, de dag nadat onze zoon is geboren werden we vroeg wakker. Ik kreeg mijn controles en ik weet nog dat ik wakker werd met veel pijn. De vorige dag had ik te veel morfine gehad waardoor ik goed ben gecontroleerd. van deze dag weet ik nog dat mijn schoonouders en mijn eigen ouders zijn langs geweest. Ik lag op de kraam afdeling, helemaal achter in de gang waar nog meer ouders lagen maar dan met een huilende baby naast zich. Achteraf vind ik dit erg moeilijk om aan terug te denken. Ik weet nog dat ik op mijn kamer uitzicht had op de weg en ik kon de trauma helikopter op het dak zien vliegen. ik had een grote douche met naast de deur een commode met een badje en een aankleed kussen, leeg! mijn bed stond onder een soort sterren hemel van lampjes met achter mij een grote plaat met schaapjes. Alles stond klaar John zijn kleertjes, sokjes, dekentje, speentje, maxicosi en noem maar op. Op dat moment dachten wij allemaal dat John gewoon levend mee zou gaan naar ons huis waar zijn kamertje al vanaf week 20 gereed stond! 

Ik heb wel even kennis kunnen maken met John voordat we naar het UMCG werden gebracht, maar door de narcose en morfine weet ik hier helaas niks meer van. Gelukkig heb ik hier wel filmpjes van! John lag toen nog op een reanimatie tafel en werd met de hand beademd, dit kon hij zelf niet. Ik was nog niet helemaal wakker en een van de zusters tilde mijn hand op en legde hem bij John neer. Ik begon te huilen en vroeg haar, “is dit mijn schuld?” Waarop ze zij “dit is niemand’s schuld! John is heel welkom en dat voelt hij ook. Hij heeft even gehuild en hij heeft mooie geluidjes gemaakt en hij heeft jullie nodig!” Na de kennismaking werd John klaar gemaakt voor vertrek en werd in een soort couveuse gelegd. Toen werden we allebei weg gebracht, een rit die normaal gesproken 41 min duurt, duurde nu een half uur. John werd onder begeleiding van politie motoren naar het ziekenhuis gereden en ik met een normale spoed ambulance er achteraan. Ik had een infuus met een morfine pompje en vocht. ik had ook een katheter. Zelf heb ik de hele weg geslapen omdat ik natuurlijk een hele nacht wakker was geweest. 

16-06-2020 kregen mijn man en ik een relatie. Omdat hij al een huis had en we al heel snel zeker waren van onze zaak besloten we vrijwel direct te stoppen met de pil. We zijn 26 februari 2021 getrouwd voor de gemeente. Hij werkte op dit moment in de binnenvaart en werkte week op week af , ik vond dit wel pittig want hierdoor was ik altijd een week alleen. De kinderwens was en is heel groot en we probeerden zwanger te worden.