In het ziekenhuis hebben ze rustig uitgelegd wat pku in houdt en wat de consequenties zijn als we ons niet heel streng aan het dieet houden. Gelukkig kan ons meisje gezond opgroeien en dat is het allerbelangrijkste.

Ik nam de telefoon op, van geen kwaad bewust. Het was onze huisarts en ik kon hem heel slecht verstaan. Het enige wat ik hoorde was morgen kwart over 9 amc. Ik snapte er niets van, het leek wel of mijn hersenen blokkeerde en niets meer op nemen. De huisarts had door dat het niet bij mij binnen kwam en besloot langs te komen. Huilend belde ik mijn ouders met de mededeling dat er iets mis was met ons meisje en dat de huisarts langs kwam.

Mijn zoontje komt terug uit de peuterspeelzaal en ziet voor het eerst zijn zusje. Hij is meteen verliefd. Knuffelen en kusjes geven. Met zijn viertjes zitten we heerlijk op een roze wolk. Ik voel mij prima, geen naweeën en onze baby doet het prima.

Ik kan niet slapen. Ik heb last van lichte weeën. Om mijn man niet te storen in zijn slaap ga ik beneden zitten. Ik hou de weeën bij. Ze komen en gaan en er zit niet een duidelijk ritme in, dan toch maar proberen om te slapen...