Een telefoontje wat je niet verwacht

Ik nam de telefoon op, van geen kwaad bewust. Het was onze huisarts en ik kon hem heel slecht verstaan. Het enige wat ik hoorde was morgen kwart over 9 amc. Ik snapte er niets van, het leek wel of mijn hersenen blokkeerde en niets meer op nemen. De huisarts had door dat het niet bij mij binnen kwam en besloot langs te komen. Huilend belde ik mijn ouders met de mededeling dat er iets mis was met ons meisje en dat de huisarts langs kwam.

De huisarts kwam er vertelde dat haar hielprik niet goed was. Ze heeft pku maar met een dieet kan je dit goed aanpakken. Meer kon hij niet vertellen daarvoor moesten we morgen naar het amc.

Huilend had ik ons kleine meisje bij mij, doodziek maar niets te zien. We waren helemaal van slag.

Met een grote knoop in onze maag gingen we de volgende dag naar het amc. Daar aangekomen vertelde de arts ons precies wat pku in houdt. Ons meisje moet  de rest van haar leven op een streng dieet want ze mag maar een beperkte aantal gram eiwitten. Nu mag ze tussen de 6 a 7 gram eiwitten. Even voor jullie denkbeeld in een schaaltje magere yoghurt zit 6.2 gram eiwitten en in 1 stokje kipsate 6.9. onze dochter mag dit dus nooit hebben. Houden wij ons niet aan dit strenge dieet dan krijgt ze hersenbeschadiging. (Voor meer informatie kijk op www.pkuvereninging.nl)

In het ziekenhuis moet onze dochter bloed prikken om te kijken of het wel echt pku is en hoe hoog haar waardes zijn. (Hoe hoger haar waardes hoe minder eiwitten ze mag hebben). Heel veel buisjes bloed moeten er afgenomen worden bij ons kleine meisje van een week oud, mijn moeder hart breekt en de tranen blijven stromen.

Tijdens het volgende bezoek leren wij om onze dochter zelf te prikken. Met een klein suikerprijs pennetje in haar hieltje. Als het goed is komt er een druppel bloed en die vangen wij op en sturen we per post naar het ziekenhuis en dan krijgen wij op donderdag de uitslag en aan de hand daarvan mag ze meer of minder eiwitten.