Tijdens je zwangerschap krijg je de vraag al geregeld: “Ga je borstvoeding geven?”. Iets waar ik tijdens mijn zwangerschap van Finn echt over na heb moeten denken en waarop ik uiteindelijk antwoordde: “Als het lukt, dan zeker wel”. Bij Finn gaf ik borstvoeding tot 11 maanden, en dus verwachtte ik dat dat bij Daaf nu ook wel het geval zou zijn. Echter blijkt dit bij een tweede kindje compleet anders te kunnen zijn. Daaf kreeg ook borstvoeding, maar begon zijn flesje gekolfde melk al vanaf dag 1 te weigeren bij de opvang. Toch op zoek naar een alternatief dus!

Al 2 weken was ik ziek door Corona, eerst leek het met milde klachten over te gaan... vervolgens kwam de koorts en spierpijn en bleek het toch heftiger te verlopen dan ik gehoopt had. Hierdoor maakte ik me ontzettend druk om de bevalling want ik was hoogzwanger (39 weken zwanger). Ik had een thuisbevalling in bad voor ogen, dat was na mijn bevalling van Finn (lees mijn andere blog), echt mijn wens voor deze bevalling.

Mijn eerste zwangerschap, van ons zoontje Finn, verliep soepeltjes. Ik had weinig kwaaltjes en voelde me eigenlijk gewoon prima. Ik werkte destijds 28 uur op kantoor en ook had ik de mogelijkheid om thuis te werken als dat beter uitkwam of als ik mij een dag wat minder voelde. Ik werkte door tot 36 weken en daarna begon het wachten. Ik was er vooraf van overtuigd geweest dat Finn vast eerder zou komen, maar bij 40 weken nog geen teken van weëen.... Nooit gedacht dat wachten zo lang kon duren.