Daar zit ik dan, vol zenuwen.

Het is 25 januari 2021. Precies 17 maanden geleden kwam onze kleine man op deze wereld. In een tijdsperk dat alles nog gewoon was en wij als ouders hele leuke plannen hadden (met de nadruk op hadden) om te doen samen met hem. Want nu, durven we niet eens een week vooruit te plannen. We zitten al ontelbare dagen thuis met een beperkte vrijheid, waarbij we allemaal weten dat het nu even niet anders is. Al blijkt dit voor velen een druppel te zijn met de komst van de avondklok, “ZO KUN JE NIET ZIJN” was het eerste wat er door mij heen ging toen ik gisteren het nieuws voor de tweede keer op een rij voorbij zag komen.

Met deze post maak ik even een zijstapje naar links (of rechts) om even een voorstelrondje te doen.

Daar is die dan, mijn allereerste blog.