Je kent het spreekwoord wel toch? ‘’Gemak dient de mens’’. Nou met de nieuwe Rowenta X-Force Flex 11.60 steelstofzuiger is dat ook echt zo.

Dinsdag 8 december voelde ik door de dag heen wel wat vaker een “voor”wee. Ik deed die dag gewoon nog mijn weekboodschappen en knutselde nog wat gedroogde sinaasappelschijfjes voor in de kerstboom. Na het avond eten hebben we altijd een dans feestje met Charlie. We danste en knuffelde en ineens had ik het gevoel dat mijn vliezen waren gebroken. Dit bleek de slijmprop te zijn. Ik werd gelijk een beetje zenuwachtig... zou het dan nu echt beginnen? Slijmprop verliezen betekent niet per se het begin van de bevalling. We brachten Charlie naar bed en ik zei tegen Kevin dat ik toch even de boel op orde wilde maken. Zo ruimde we de losse rommel in huis op en haalde we de commode van de kamer weg om ruimte te maken voor het beval bad. Ik maakte nog snel touwtjes aan de sinaasappelschijfjes en hing ze nog even in de boom. We keken een serie en zijn naar bed gegaan. Die nacht had ik elke keer om de 10 A 12 minuten weeën. De weeën namen in sterkte toe maar de tijd ertussen bleef hetzelfde. In de ochtend om half 8 haalde we Charlie uit bed en merkte ik dat de weeën sneller kwamen, maar om de hoeveel minuten weet ik eigenlijk niet, ik had een mooie app gedownload maar daar was ik dus totaal niet mee bezig om continu die app aan te klikken haha. We belde mijn moeder zodat ze Charlie naar de opvang kon brengen. Rond half 9 leken de weeën om de 5 minuten te komen dus vroeg ik Kevin om de verloskundige te bellen. Ik ging een poosje onder de douche zitten terwijl Kevin het beval bad opblies. Hij bracht nog even de hond naar zijn ouders en rond half 10 was de verloskundige er. Ondertussen kwamen mijn weeën weer erg onregelmatig, met soms wel 10 minuten ertussen. We waren bang dat ze voor niks kwam. Ze checkte mijn ontsluiting, 5 cm! Ik was verbaasd, dit had ik niet verwacht... Bij de bevalling zou ook een verloskundige in opleiding aanwezig zijn, de verloskundige liep naar beneden om voor haar de deur te openen en ze kwamen samen naar boven. Na wat overleg zei de verloskundige... ik heb vast water opgezet voor de kruiken, dus als jullie de fluitketel horen, geef me dan even een seintje. Kevin en ik keken elkaar lachend aan waarna Kevin zei: haha maar dat is geen echte fluitketel. Met een verschrokken blik reageerde ze: niet!? Want ik heb hem wel op het vuur gezet! Direct renden ze naar beneden waar de brandende waterkoker het grootste deel van de huiskamer al onder een laagje zwarte roet bedekte. Ondertussen lag ik boven mijn weeën weg te puffen, niet wetende wat er beneden nou exact aan de hand was. Gelukkig waren ze er op tijd bij en is de schade beperkt gebleven. Rond half 11 zijn ze het bad gaan vullen waarna ik er rond 11.10 uur in kon. Op het moment dat ik het bad instapte voelde ik dat ik persdrang kreeg. Kevin ondersteunde mijn rug en de verloskundige in opleiding begeleide mijn bevalling. Omdat alles zo snel ging was de kraamzorg niet op tijd om te ondersteunen. Na de eerste keer persen, vroeg ik dan ook wie er nu foto’s ging maken want dat wilde ik zo graag. Waar je wel niet aan denkt he!? Haha. Omdat de verloskundige in opleiding alles onder controle had, durfde de verloskundige het wel aan om wat foto’s te maken. Daar ben ik haar echt dankbaar voor. Na nog 3 keer persen werd Loïs om 11.25 uur geboren. In bad! Precies zoals we wilden.

Wanneer je kinderen hebt, krijgen de feestdagen ineens een hele andere betekenis vind ik. Voorheen vierde wij het uiteraard samen en met familie, maar nu zijn we een eigen gezinnetje. Tijd om nieuwe tradities te maken. Maar bij feestdagen en nieuwe tradities horen natuurlijk kadootjes. Wat ik best lastig vind, want hoeveel heeft een baby/dreumes nodig? Ze kunnen niet met alles tegelijk spelen en zo door het eerste anderhalve jaar hebben we al aardig wat gekregen en gekocht. Kevin en ik hebben daarom ook besloten om niet “te veel’ te kopen en voornamelijk duurzaam en/of nuttig.

Wanneer ik terug kijk naar de begin foto’s nadat Charlie geboren werd, kan ik soms wel huilen! Wat een vreselijke!! Foto’s. Natuurlijk zijn ze schattig, Charlie staat er op. Maar als ik eerlijk kijk na de foto’s dan zijn ze echt slecht gemaakt. Overbelicht, wazig, korrelig, bewogen te donker of de compositie klopt niet. 

DIY schilderwerkje zonder vieze vingertjes en kleertjes.

2 maandjes zijn we nu bezig. Nu moet ik eerlijk zeggen dat we er denk ik een volle maand actief mee bezig zijn. Zoals vele van jullie weten was Charlie in de maand december veel ziek dus hebben we weinig tot geen eten aangeboden. Nouja wel eten, borstvoeding haha.

Hij komt, hij komt, die lieve goede sint.