Normaal mis je iemand die er niet meer is en deze wereld heeft verlaten en daar zal je altijd van blijven houden.

tjah waar begin je als je niet weet waar het eindigt!

Tja en wat doe je dan?

inmiddels is het al een ruime tijd 2016 en weet ik al 3 jaar dat mijn man echt man wilde zijn en al zeker 2 jaar staat dat vast voor en jaar hoor zo ging alles in 2015 van vrouw naar man. 

mijn man en ik wisten al snel na onze eerste kindje dat we best vlot een tweede wilde.

sinds een maand of twee heb ik steeds meer respect voor alleen staande moeders, heb het natuurlijk altijd al gehad maar begin me steeds meer zo te voelen.

Al voor dat ik zwanger raakte hadden we het er over " waarom niet voledig man zijn"

toen ik vorrige jaar zwanger was en ik op een reunie kwam werd er gevraacht waarom wisten wij dat niet? We zagen niks op facebook? Ik antwoorden meestal snel met tjah geen behoefte aan maar zodra de kleine er is komt het goed.

al twee weken aan het na denken of ik het aan kan om me meisje bij opa en oma te laten slapen zodat papa en mama een avondje weg kunnen nou brrrrrr gelukkig duurd het nog een ruime maand maar nu denk ik nee mama blijft lekker thuis bij der kleine meisje :)