En dan niet 1 nachtje, maar meteen drie.. Natuurlijk al geboekt lang voordat James geboren werd anders had ik dat never nooit meer gedaan, want laat je dierbaarste bezit maar eens achter als je vier maanden lang dag en nacht met hem bent.

Het was zover; James was drie maanden en zou zijn eerste prikjes krijgen bij het consultatiebureau. Tijdens mijn zwangerschap had ik er namelijk voor gekozen om de 22-wekenprik te halen. Heel bijzonder dat dat tegenwoordig mogelijk is.

Toen ik nog zwanger was had ik het er al over hoe leuk het zou zijn om straks samen met hem naar de dierentuin te gaan. Misschien, ja heel misschien hoor, meer een excuus voor mij om daar te zijn want zo'n baby heeft er natuurlijk nog helemaal niets aan. Of die nou in de dierentuin liggend in de wagen mee mag wandelen of we dat in het park doen..

Tijdens mijn bezoek aan het consultatiebureau werd er gevraagd of James een voorkeurshouding had. Dat had hij zeker, hij draaide zijn hoofd graag naar rechts en deed dit ook als hij sliep. De arts bij het CB zag alleen nog maar een lichte vervorming van het hoofdje en vond mij er bekwaam genoeg uitzien, dat zei ze echt ja, om dit zelf goed in de gaten te houden er hier mee aan de slag te gaan. Ik hoefde dan ook pas over 2 maanden weer terug te komen. Als ik het vond verergeren kon ik zelf wel contact opnemen met een fysiotherapeut.  

James is net 2 maanden, maar toch is me al ontelbaar veel keer gevraagd of we al snel een 2e willen. Of er wordt gezegd dat ik echt moet genieten;het gaat zo snel en bij de 2e straks helemaal! 

Dat ik een ziekenhuisbevalling wilde kon de kraamzorg tijdens nog wel begrijpen. Haar dochter was in hetzelfde ziekenhuis bevallen. Wat ze wel erg vond was dat ze daar meteen vroegen of ze pijnstilling wilde. Natuurlijk wilde ze dat niet. De volgende vraag op haar intakeformulier was of ik pijnstilling wilde. Euhm nou ik denk het eigenlijk wel.. Haar ogen werden zo groot als schoteltjes. En dan moest het onderwerp borstvoeding nog komen.. 

Het begon met een telefoontje naar m'n zusje en moeder direct nadat ik de test had gedaan. Het streepje was namelijk wel erg licht dus betekende dat ook dat ik zwanger was? Met m'n vriend kon ik niet overleggen want die lag met een voedselinfectie te ijlen in bed. Nadat zij dolblij en huilend aan de telefoon hingen ben ik het maar meteen aan m'n ijlende vriend gaan vertellen. "weet je het zeker?" vroeg hij. Na die reactie heb ik toch nog maar een test gedaan en de ochtend erna nog 2. Toen wist ik het toch wel echt zeker. Toen m'n vriend trouwens beter was en hoorde dat hij niet gedroomd had was hij een stuk enthousiaster. 

's nachts gaat het best prima. Dan slaapt James van ongeveer 23.00 tot 06.00 met tussendoor een fles onderbreking. Alhoewel hij die uren lang niet altijd in zijn eigen wieg slaapt, maar op mama's borst uren in dromenland kan zijn. Daar moet ik  echt even iets mee, maar daar wijd ik binnenkort wel een andere blog aan. Ik wil het nu hebben over de uren tussen 06.00 en 23.00.

Het is ongeveer 04:00 uur. Te vroeg om op te staan. Vind ik dan in ieder geval, want het kleine ventje naast me in zijn wiegje denkt daar heel anders over. Hij wil uit bed en wel nu. En dus lig ik een kwartier later met een baby naast me in bed. Die dan wel weer tevreden is, dat is dan toch weer positief.