De scholen zijn voor een groot deel weer begonnen. Wat ik van vroeger nog kraakhelder heb, is dat mijn moeder met vier kinderen na de vakantie haarscherp klaarstond met de luizenshampoo. Het was bij ons ieder jaar weer raak en altijd kwam wel een van de vier kinderen thuis met luizen. Alle knuffels, en dat zijn er nogal wat met vier kinderen, moesten dan in zakken in de vriezer. Dat scheen blijkbaar te helpen. Elke avond werden we gewassen met shampoo en op school werden de jassen in zakken gedaan.

Toen Fay 2,5 jaar was viel het mij op dat ze minder praatte dan haar leeftijdsgenoten, veel minder. Waar andere kinderen zinnen konden maken van 2/3 woorden sprak Fay alleen in enkele woorden. Soms zorgde dit voor veel frustraties, bij beide. Ik begreep haar niet en zij mij niet. Het consultatie bureau zei dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Ik moest veel boekjes lezen en vooral veel tegen haar praten. Dat deed ik, ik las  ontzettend veel boekjes en benoemde alles wat we tegen kwamen. Het kwam vaker voor dat kinderen ineens heel veel vooruit gingen. Fay bleef echter gelijk in haar spraak en bleef op 3,5 jarige leeftijd praten met enkele woorden. Woorden die ze wel duidelijk kende waren voornamelijk: mama, papa, opa, oma, koek, tutti. Verder dan dat kwam ze niet echt.

Inmiddels kijk ik al een paar weken rond op mamaplaats, dus nu wordt het tijd voor een voorstelblog.