Mijn kind heeft een taalontwikkelstoornis (TOS)

Toen Fay 2,5 jaar was viel het mij op dat ze minder praatte dan haar leeftijdsgenoten, veel minder. Waar andere kinderen zinnen konden maken van 2/3 woorden sprak Fay alleen in enkele woorden. Soms zorgde dit voor veel frustraties, bij beide. Ik begreep haar niet en zij mij niet. Het consultatie bureau zei dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Ik moest veel boekjes lezen en vooral veel tegen haar praten. Dat deed ik, ik las  ontzettend veel boekjes en benoemde alles wat we tegen kwamen. Het kwam vaker voor dat kinderen ineens heel veel vooruit gingen. Fay bleef echter gelijk in haar spraak en bleef op 3,5 jarige leeftijd praten met enkele woorden. Woorden die ze wel duidelijk kende waren voornamelijk: mama, papa, opa, oma, koek, tutti. Verder dan dat kwam ze niet echt.

Weer bij het consultatiebureau werden mijn zorgen niet echt gehoord. Ik zou moeten wachten het zou echt vanzelf komen. Fay slaagde ook niet voor de oogtest, waar ik zelf niet van stond te kijken want de plaatjes die ze zag kon ze niet eens benoemen omdat ze het woord nog nooit had uitgesproken. Er werd een doorverwijzing geschreven naar de oogarts. Al wist ik zelf dat daar het probleem niet lag. Later bleek ook dat het kind prima zag en dat er met haar ogen niks mis was. 

Ik vertrouwde het toch niet en maakte een afspraak bij de huisarts voor een verwijzing KNO arts. Ik had inmiddels van andere moeders wel gehoord dat ze misschien slecht zou horen, dat misschien buisjes zouden helpen. Bij de KNO arts konden ze daar niks vinden, oren zagen er schoon uit. Vanuit daar een doorverwijzing naar Kentalis. Daar zouden ze een hoortest doen. Na 3 maanden op de wachtlijst waren we eindelijk aan de beurt. Een volle dag vol testen waaronder een logopedisch onderzoek gericht op woordenschat en taalbegrip. Daar kwam al uit dat Fay een taalachterstand had van 9 maanden.Dat is best flink als je telt dat een kindje nog niet zo lang op de aarde rondloopt en nu dus al een achterstand heeft. 

Advies logopedie werd gegeven voor 3 maanden. Inmiddels was Fay 3 jaar.

Na 3 maanden moest ze terug komen naar Kentalis en werden er weer nieuwe testen gedaan. Logopedie testen en een IQ test. Uit de IQ test kwam een iets beneden gemiddelde score. Niet zorgwekkend. Echter kwam uit de logopedische onderzoeken dat ze geen inhaalslag had gemaakt. Dit betekende dat Fay moest beginnen op de vroegbehandeling. 

Een vroegbehandeling is te vergelijken met een kleuterklas waar een klein groepje kinderen zit (max 8) en twee pedagogisch medewerkers. Fay ging daar 3 dagen in de week naartoe. Ze kreeg twee keer in de week logopedie en een aantal keer groepslogopedie. Er werd echt ontzettend veel aandacht besteed aan taal. Er werd gewerkt met ondersteunende gebarentaal. Ouders kregen ook een cursus om beter aan te sluiten bij het kind. Je moet je voorstelen dat je in china staat en 10 woorden chinees spreekt. Zo werkte dat ook bij Fay. Ik moest mij echt gaan aanpassen aan haar woordenschat en deze steeds meer verbreden. Het heeft me heel veel verdriet gekost. Ik ben een echte doem denker en heb in deze periode veel tranen gelaten.

Elke keer ging het iets beter. Ik begreep haar beter, en zij mij. Ze kan steeds beter benoemen wat ze doet en wat ze gedaan heeft. De bedoeling was dat ze een inhaalslag ging maken en zo op niveau zou komen. Na 9 maanden vroegbehandeling (Fay was 4,5) was ze toe om naar school te gaan. Ze zat nog steeds niet helemaal op niveau maar wel genoeg om zich te redden op een basisschool. Er werd verteld dat Fay een Taalontwikkelstoornis heeft. Ze zal altijd moeite hebben met het ontwikkelen van taal. Fay maakte een overstap naar een Speciaal Basis Onderwijs. Hierbij volgt ze het regulier onderwijs aanbod alleen dan in een klasje met maar 8 kindjes. Voor haar veel overzichtelijker. Daarnaast kan ze tijdens school ook nog logopedie volgen en hoeft ze hier na school dus niet meer apart heen.

Op dit moment is Fay veel duidelijker verstaanbaar, ook komen er echte verhalen uit. Ik merk nog steeds wel dat Fay moeite heeft met haar taal. Een kip blijft een "tok" en wanneer ik haar verbeter dan wordt ze boos. In haar woordenschat is dit een "tok". Zo is acrobaat een "krabbebaard" en neemt ze woorden zoals "kattenkop" heel letterlijk, want zoals ze zelf zelf: "Fay isse nie poes". Fay zal altijd ondersteuning nodig hebben, maar met de juiste tijd en aandacht komt ze er wel.