Thuis is fijn, maar ik merk dat ik erg onrustig ben. Wij zitten thuis, met ons kind dat kanker heeft, te 'wachten' tot de eerste poliklinische afspraak zover is. Peter en ik praten weinig, we gaan er allebei op onze eigen manier mee om, waar hij afleiding vind in de mensen die komen en het hele verhaal voor de zoveelste keer verteld moet worden, wil ik het liefst alleen zijn met mijn gedachten. Naar de buitenwereld houd ik me sterk, in het bijzijn van de kinderen houd ik met sterk. Emoties worden weggestopt, want wie wint er wat mee? Ik stort me op de praktische zaken, oppas voor Zoë, de medicatie die thuis gegeven moet worden. Ik zoek de protocollen op en lees die door, opzoek naar verhalen van andere kids met leukemie, opzoek naar bevestiging dat ze dit kan overwinnen.

Thuiskomen was heel fijn. We zijn weer compleet! Maar wij zijn thuisgekomen als compleet andere mensen. Angst en bezorgdheid regeren.. Toch was er taart, kyra haar lievelings taart! 

De officiële diagnose luidt op 9 oktober 2019; acute lymfatische leukemie, voorloper b-cel. Haar beenmerg bestond voor 99% uit blasten, kankercellen.

Kyra is inmiddels wakker, controles worden gedaan. Ik ga gauw naar beneden, ze heeft de avond ervoor een unicorn in de kiosk gezien. Onze belofte dat ze die zou krijgen als we naar huis zouden gaan, maar we gingen niet naar huis. Dankzij de lieve verpleegkundigen werd de kiosk voor dag en dauw nog even geopend, zo kon ik toch die knuffel halen.

Dus de huisarts belde diezelfde middag nog, afwijkend bloedbeeld. Spullen inpakken en richting de SEH Sneek.

Na het bezoekje aan de huisarts kunnen we direct doorlopen naar de apotheek. Met antibiotica en een niet te plaatsen gevoel gaan we naar huis.

Dit is ook een moment, ik haal hem zo terug.

Kyra is in augustus’19 4 jaar geworden, een week later zat de zomervakantie erop en was het tijd voor de basisschool! Wat een spanning, voor ons beide! De eerste weken van het schoolleven heeft ze halve dagen meegedraaid..

hee hoi! mijn allereerste! Ik ben mama van 2 prachtige meiden! Kyra en Zoë. Zoë is onze jongste dochter, de eerste maanden waren zwaar, heel zwaar! huilen, huilen, en nog eens huilen. Uiteindelijk bleek reflux de kwelgeest, waarvoor de huisarts medicatie voorschreef. Held! zo keerde langszaam aan de rust in ons gezinnetje terug. Zoë werd een blije baby! eindelijk konden we onze reserves weer een beetje gaan aanvullen, althans dat dachten we. Kyra was inmiddels 4 geworden en klaar voor de basisschool, en wat had ze daar veel zin in! Klaar voor nieuwe avonturen! Niet wetende dat ons leven zo zou veranderen, niet wetende dat zij geen gewone kleuter zou kunnen zijn. Onze lieve Kyra moest een hele andere strijd aan gaan,, kanker. leukemie. potver!