De maanden februari, maart en april zijn mijn drama maanden. Ik zit niet lekker in mijn vel, kan om alles huilen en heb ook alle reden om te huilen... ondanks dat, behalve ik, iedereen jarig is in een van deze maanden, vind ik geen reden om een feestje te vieren. In februari 2019 is mijn moeder overleden, in maart is ze eigenlijk jarig wat ook altijd weer voor een confrontatie zorgt want haar broers, die op dezelfde dag jarig zijn, geven dan altijd een feest waar zij bij hoorde te zijn en in april 2018 heb ik mijn herseninfarct gehad waardoor mijn leven overhoop kwam te staan. 

Inmiddels is het alweer een week geleden dat onze zoon Abel is geboren. Nu zijn we een gelukkig gezin van 5 ♡.

Inmiddels zijn we al weer 22 weken in verwachting van ons 3e? kindje... ik tel het eigenlijk als ons 4e kindje, ook ons andere kindje telt mee maar hoe breng je het naar de buitenwereld? Voor het gemak dus ons 3e kindje. 

Daar was jij... op 1 januari die positieve test. Jij was er en je was zo welkom. Met gezonde tegenzin begon ik weer met de fragmin spuiten om te zorgen dat ik geen trombose kreeg. Ik belde een dag later de huisarts voor een doorverwijzing naar het ziekenhuis en belde het ziekenhuis voor een afspraak. 17 januari mochten wij voor de eerste echo komen... 

Ik zit in een achtbaan en hij stopt maar niet. Ik ga van links naar rechts, van beneden naar boven en wel 100 keer over de kop. 

Zo rijd je naar het ziekenhuis in de hoop dat alles goed is en een dag later word je naar huis gereden met een lege buik.

En dan stort je wereld in. Dinsdag was het nog dubieus en donderdag was het dan toch echt zo.

Anderhalve maand... ja anderhalve maand ben jij al niet fit! Hoesten, slijm, rochelen en slecht slapen.

Voor het eerst sinds mijn CVA en de geboorte van beide kinderen ging ik alleen een weekendje weg. Alleen... wel met een vriendin maar dus zonder partner en kinderen. We gingen naar zee en vanuit het uiterste van Brabant, grens van Limburg, naar de zee rijden en onderweg nog iemand oppikken, is best een eindje rijden. Vond ik het spannend om dat stuk alleen te rijden? Jazeker! Maar ik wilde ook weer grenzen verleggen en groeien! Stoppen onderweg kan altijd..