Waarom gelooft niemand mij?

Anderhalve maand... ja anderhalve maand ben jij al niet fit! Hoesten, slijm, rochelen en slecht slapen.

Meerdere malen heb ik gebeld met de huisarts, langs geweest bij de huisarts en zelfs gebeld met de HAP en langs geweest bij de HAP. Telkens was het maar een verkoudheid en moest het slijm vanzelf los komen. Telkens voelde ik me afgewimpeld en twijfelde ik aan het oordeel. Maar he, ik ben niet de dokter.. maar ik ben wel jouw moeder!

Afgelopen dinsdag ging het echt niet meer in mijn ogen. Wederom de HAP gebeld en zij hoorde niks urgents. Ik had smiddags al de dokter gebeld en zij vertelde mij dat ze vrijdag pas plek hadden... woensdag avond vertrouwde ik het nog minder maar telkens dacht ik dat ik mezelf weer gek maakte.

Deze ochtend ging het niet meer in mijn ogen. Je begon met neusvleugelen, je borstkastje begon in te trekken tijdens het ademen dus ik belde opnieuw. Ze wilde ons een afspraak geven, eind van de middag bij een arts in opleiding! Ik heb meteen aangegeven hier niet mee akkoord te gaan. We mochten gelukkig na uitleg eerder komen bij een ervaren arts die er al langer werkt.

We stapte zijn kamer binnen en hij schrok van jouw ademen. 'Doet hij dit al de hele week?' Ja dit doet hij inmiddels de hele week al. Hij ging snel luisteren naar je longetjes en was eigenlijk meteen klaar. Voor kindjes van jouw leeftijd heet het Bronchilitis, ontstekingen van de longblaasjes, de vertakkingen van je longen. Je had zo'n moeite met ademen en had het zo benauwd! Het komt vaak samen met het RS virus. 

Met antibiotica moet je snel opknappen. Mama heeft geleerd dat ze weer beter naar haar gevoel moet luisteren en ik laat me niet meer zo lang afpoeieren. Snel beter worden vriendje ♡