Iedereen kent het wel, druk druk druk en eigenlijk neem je niet vaak de tijd om echt even stil te staan en iets gezelligs te doen samen met je kind. Ook ik ben daar ‘schuldig’ aan en zeker in deze tijd. Luca gaat namelijk in mijn week (zijn vader en ik hebben co-ouderschap) naar de noodopvang, omdat ik een cruciaal beroep heb en 36 uur per week werk. Heel veel quality time is er dus niet. We hebben sinds 1 februari de sleutels van onze nieuwe woning dus jullie begrijpen dat er een hoop te doen en te regelen is.

“Ik heb zoveel respect voor jullie!” Echt knap hoe jullie dat doen samen!” “Wat fijn dat dat zo goed gaat tussen jullie.” 

Ik dacht, misschien is het na 4 posts wel eens tijd om mezelf voor te stellen. Ik ben Amparo, 25 jaar en ik kom uit Zuid Holland. Ik heb Spaanse roots en ben dus ook regelmatig in Spanje te vinden (al 25 jaar ga ik minstens 1x per jaar). Natuurlijk op familiebezoek, om mijn lieve omaatje en de rest van de familie te zien. Hoe ben ik als persoon? Ik ben mega impulsief,  ik heb een groot hart voor de mensen om wie ik geef (maar ook zeker voor onbekenden) en ik ben loyaal. Ik woon sinds 4 jaar weer in Nederland, maar daarvoor werkte ik als receptioniste in hotels en hostels in Santa Susana, Parijs en Rome. Ik heb de vader van mijn zoontje in Rome ontmoet. Hij is Braziliaans met Italiaanse voorouders. Genoeg redenen om onze zoon een Italiaanse naam te geven dus! Wij kozen al voor deze naam toen ik nog maar 5 weken zwanger was en sindsdien altijd dat wauw-gevoel gehad, dat is nooit meer weggegaan! 

Papaweek is weer aangebroken. Ik ga mijn ventje weer een week missen!

Medische indicatie bevalling en een eerste CTG

Positief

al dagen heb ik dit in mijn hoofd rond dwarrelen. al dagen heb ik een sterke neiging hierover te praten, hierover te vertellen.