Dolgelukkig waren we nadat ons tweede meisje was geboren. Op de hectische begin tijd na verliep alles zoals ‘het hoort’. Totdat HET moment drie weken voordat ik weer zou starten met werken. Enorme maagpijn kreeg ik en ik kon niets binnenhouden. De assistente van de huisarts zei dat het heerste; buikgriep. Na twee weken met veel pijn rondgelopen te hebben, vooral ’s avonds na het eten, toch maar weer gebeld. Weer melde de assistente dat het om buikgriep ging.

Mia en ik hebben samen gegeten en getekend. Ik teken een baby en Mia zet lijnen over de tekening heen. Hartstikke mooi natuurlijk. We lezen nog een beetje in het boekje ‘Wat zit er in je buik mama?’ en Mia roept wat ze op de tekeningen ziet ‘vlo’, ‘paard, ‘draak’ , maar de verrassing is natuurlijk een baby.

Na een paar hete dagen in Nederland waarbij de temperatuur in onze tijdelijke vakantiewoning de 32 aantikt is het Moederdag. Mijn klein knuffel heeft een pastaketting gemaakt met een rood en zilveren hartje. Wat een prachtig cadeau vind ik dat. Het zweet staat al een paar dagen op onze neuzen, tijd om verkoeling te zoeken in de tuin van opa en oma. Het is een heerlijke dag. We krijgen zin in ijs en lopen met Mia in de buggy naar het dorp voor een echt Italiaans ijsje. Mia heeft nog nooit een ijsje op, wel eens een keer een likje gehad. Vandaag krijgt ze één bolletje aardbeienijs in een hoorntje, een klein beetje tegen mijn gevoel in, want SUIKER, maar het is warm en ik heb zo’n leuke ketting gehad! Vol trots pakt ze haar ijsje aan. ‘Lekker ijs’ zegt ze. Ik en het ijsje smelten.

Op een avond haal ik Mia uit bad. Van top tot teen onder de rode vlekjes, op zich niets ergs natuurlijk. S’avonds met mijn vriend op de bank gaan we even kijken welke ‘vlekjesziektes’ er allemaal bestaan. Voor de meeste is ze ingeënt. Maar dan komen we de vijfde ziekte tegen, ook wel de slapped cheeks disease genoemd. Hey, dat had Mia twee weken geleden ook! Daar hebben we nog zo om gelachen, want normaal heeft ze niet van die vuurrode wangetjes. Onze gedachte was een tandje of heel diep geslapen. Ik lees verder en alle symptomen komen overeen. Nauwelijks koorts, wel hangerig en huilerig, rode wangen en nu die vlekjes. Dan stuit ik op de titel ‘De vijfde ziekte en zwangerschap’. Tot 20 weken blijkt dit niet al te best te zijn voor de ongeboren baby. Deze kan vocht vast gaan houden en in het ernstigste geval het niet overleven. HELP, dit was rond de 20 weken en Mia had dan al minimaal 5 dagen het virus bij zich.

Zorgen om (n)iets

De tijd vliegt, alweer 22 weken zwanger. Naast dat ik overal dikker word, kun je er nu echt niet meer onderuit dat ik zwanger ben. Dat vond ik met 12 weken natuurlijk al, maar nu geldt dit ook voor anderen.

De hectiek van mijn werkende leven dringt nu ook door in het slaapritueel. Meestal wordt Mia in bad gedaan en in haar pyjama en slaapzak gehesen door mijn vriend. Deze avond vond ik het leuk om haar in bad te stoppen en lekker veel gedichten voor te lezen over 'Mol', 'Vis'  en 'Nijnen' waarmee Mia konijnen bedoelt (uit het boek 'Ik leer je liedjes van verlangen en aan je apenstaartje hangen'). Na het afdrogen, maakte ik van Mia een 'oliebol' door haar lekker in te oliën en trok haar slaapkleren aan.