Vergallen of je gal spuwen

Dolgelukkig waren we nadat ons tweede meisje was geboren. Op de hectische begin tijd na verliep alles zoals ‘het hoort’. Totdat HET moment drie weken voordat ik weer zou starten met werken. Enorme maagpijn kreeg ik en ik kon niets binnenhouden. De assistente van de huisarts zei dat het heerste; buikgriep. Na twee weken met veel pijn rondgelopen te hebben, vooral ’s avonds na het eten, toch maar weer gebeld. Weer melde de assistente dat het om buikgriep ging.

Ondertussen had ik ook veel pijn hoog in mijn rug. Met deze klachten mocht ik in december bij de huisarts komen. Zij meldde PDS; prikkelbare darmsyndroom. Ik vond het echt raar, maar goed, ik wist zelf ook niet wat het was.

In januari nogmaals de huisarts gebeld en de assistente zei dat als ik zo’n pijn had maar Rennies moest slikken. Twee dagen later lag ik op SEH van het ziekenhuis. Wat bleek, ik heb bijna drie maanden met galsteen aanvallen rondgelopen en met een ontstoken galblaas. De diagnose leek me fijn, want nu kon er wat aan gedaan worden. Niets was minder waar. Nadat ik ruim 1,5 dag totaal van de wereld was door alle medicatie hebben ze op zondag de galstenen verwijderd. Daarna moest ik twee nachten blijven en kon ik pas over drie weken geopereerd worden aan mijn galblaas.

Ondertussen was de borstvoeding teruggelopen tot 50 ml per keer in totaal. En omdat ik geen grote vriezer met melkvoorraad had, is Kate binnen een dag van volledige borstvoeding naar volledige flesvoeding gegaan. Niet de allergrootste ramp, maar emotioneel behoorlijk zwaar.

De tweede nacht in het ziekenhuis kreeg ik weer intens veel pijn, maar volgens de bloeddrukmeting, het bloedonderzoek en mijn temperatuur, kon dat dus niet. Het leek erop dat ik gezond was en de galblaas zou over drie weken weggehaald worden. Ik moest naar huis.

Precies een week later, werd ik weer opgenomen op de SEH, nadat ik eerst van de huisartsenpost morfine mee kreeg en later op de dag de hoogste dosering dyclofinac. En weer was de spoedoperatie gepland op zondag. De galblaas was zo erg ontstoken, dat de chirurg ervan geschrokken was. En daarmee wilde ze me nog drie weken laten rondlopen.

Wat ik vooral wil zeggen; galblaasontsteking en galstenen komt regelmatig voor bij vrouwen die net bevallen zijn. En het is niet zo dat je altijd koorts hebt of een hoge ontstekingswaarde in het bloed. Ook de drie F’en blijken niet altijd een reden; fourty, fat, female. Na mijn operaties heb ik hetzelfde verhaal meerdere malen gehoord. Dus ben je veel misselijk na het eten, geef je veel over, heb je intens veel pijn rondom je middenrif (meestal een beetje rechts, maar bij mij dus niet) en uitstraling van de pijn naar je rug… laat je dan niet afschepen met PDS of met de tip om Rennies te slikken.