Je eigen kind is natuurlijk de allerleukste die er bestaat. Maar toch merk je iets. Maar je kan je vinger er niet op leggen. Het loopt als een rode draad door het nog jonge leventje van kind. En opeens komen er 'vragen en opmerkingen' uit je omgeving. Dingen als "Je krijgt niet echt contact met hem hè" en "Hij zegt nog bijna niets, maak je je geen zorgen?" Euhm.. nee! Maar nu wel!

Altijd lekker als je kind 's middags nog even slaapt. Even een uurtje of 2 (of meer als je geluk hebt) voor jezelf! Heerlijk op de bank je favoriete magazine even lezen onder het genot van een kopje thee... Toch?!?
Ik denk dat ik zelf maar eens een cursus time management moet gaan volgen ofzo, want een gemiddeld middagslaapje ziet er bij mij meestal zo uit: