Vandaag zijn we met mijn snurkende prinses naar het Ziekenhuis geweest. Vol hoop op een antwoord waarom Anna zo piept, knort en gestokt ademt. Helaas kregen wij niet het antwoord wat wij hadden verwacht. Wij dachten namelijk dat haar keel en neus amandelen het probleem waren maar alles ziet er picobello uit bij mevrouw👍🏻. Ze komt aan ze groeit goed geen reden tot paniek vindt de dokter.... Oke.... De arts had nog wel 2 opties voor ons, al kunnen die pas worden toegepast als Anna 1 jaar is (ze is nu pas 7 maanden).Ze kan worden opgenomen in het ziekenhuis voor een slaap onderzoek waarbij er eventuele slaapapneu kan worden vastgesteld. De andere optie is een kijk onderzoek waarbij de arts met een slangetje in haar neus en keel gaat en zo haar luchtpijp kan bekijken. Nou hiermee moeten wij het dan maar doen. Beetje beduusd liepen wij 20minuten later het ziekenhuis weer uit. Gelukkig is Anna gezond en vrolijk. Ze eet dan wel maar 4 maaltijden ipv 6 want meer dan 4 krijgt ze niet weg maar ze groeit en komt aan. Dank jullie wel voor al jullie DM’S erg fijn en blij met jullie tips en adviezen❤️

Het is gisterenavond 21.00 als Thom naar beneden komt “mama, Niels huilt”. Beetje geïrriteerd loop ik naar boven want ze moeten allang slapen. Niels is duidelijk overstuur en ga meteen bij hem liggen. Als een baby wikkelt hij zich om mij heen en snikt. Mama, Thom zegt dat hij samen gaat wonen met Lola en dan ga ik hem missen. Ik ben even verbouwereerd hoe dan!!! “Ja mama maar ik ga Niels ook missen hoor”. Ik probeer het gesprek een beetje draaien naar dat er ooit een moment komt dat ze inderdaad alle 2 een eigen leven krijgen, met een huis en werk en een vriendin. Niels begon heel hard te huilen en Thom begon heel hard te lachen maar dikke tranen vulde zijn ogen omhoog kijkend zodat ze niet zouden rollen. “Jij moet ook huilen he lieverd?” Hij knikt en valt dan ook huilen in mijn armen. Ik roep Bas omdat ik vind dat wij dit soort dingen als gezin moeten bespreken en Bas op zo een moment beter de woorden kan kiezen dan ik want immers zit ik ook te janken. Bas zegt jullie hoeven nooit uit elkaar als jullie dat niet willen dat is jullie beslissing. Ze knikken naar Bas en ze troosten elkaar, geven elkaar een kus. Bas huilt nu ook en met zijn vieren knuffelen we de tranen weg. Voor de eerste keer in 5 jaar maken wij dit mee als gezin. Ik kan niet uitleggen hoeveel pijn het doet als je tweeling zo ontzettend verdrietig is over het feit dat er dus ooit een moment komt dat ze niet meer 24/7 samen zullen zijn. Als de mannen rustig zijn en bijna slapen wil ik onder de douche stappen Kut he? zegt Bas huilend achter mij. Ik knik en barst in huilen uit mijn lieve mannetjes! Hoe kan ik ze nou scheiden op school ?? Of wat dan ook?? Misschien is het nu juist wel de tijd omdat ze het nu gaan beseffen.

Geduld hebben is iets wat ik echt heb moeten leren toen ik kinderen kreeg. Nou kreeg ik meteen een tweeling dus heb ik een snelcursus gekregen. Het gaat mij redelijk goed af als ik dat over mezelf mag zeggen, maar soms echt heel soms ben ik zo bang om mijn geduld te verliezen. Ik merk namelijk dat ik met Anna minder geduld heb terwijl Anna super lief, schattig en vrolijk is.

Mijn zoon is verliefd! Heel erg verliefd op Kensi en zij ook op Niels. Deze twee zijn echt TE schattig samen, je hart smelt helemaal!!

Mijn Drie Hartjes Niels Anna en Thom